Pólska hússtýran mín bjargaði búslóðinni.

Eftir langvarandi þurrka undanfarið var ekki hjá því komist að himininn færi að gráta en að táraflóðið yrði svona mikið hjá veðurguðunum datt okkur ekki í hug, ekki aftur!  Fyrir nokkrum vikum gekk hér yfir þvílíkur stormur að fjögur 25 metra tré fuku upp með rótum hér á landareigninni.  Það var mikil eftirsjá af þeim trjám. En það er eins og veðurhamurinn leiti núna á þetta svæði þar sem við búum og lítið sem við getum gert í því annað en að biðja vel til Guða regns og vinda.

Á fimmtudaginn brugðum við, ég og minn elskulegi okkur af bæ þar sem við vorum boðin til veislu niðrí Prag.  Þegar við nálgumst borgina sjáum við óveðurský hrannast upp yfir borginni og leyst mér satt að segja ekki á blikuna þar sem við fyrir nokkrum vikum upplifðum þann mesta storm hingað til þar sem  flæddi inní húsið okkar og máttum við hafa okkur öll við að dæla vatni út. Það mynduðust hér stöðuvötn á landareigninni þar sem jarðvegurinn tók ekki við öllu þessu vatnsmagni svo og að öll niðurföll stífluðust.  Ég vissi að hússtýran mín og annar vinnumaðurinn voru enn heima og reyndi ég að bægja þessari ónotatilfinningu frá mér, enda ætluðum við að gista um nóttina inn í Prag og þ.a.l. lítið sem við gátum gert í stöðunni annað en að vona það besta.

Það var ekki fyrr en daginn eftir að við fréttum að aftur hefði sveitin okkar orðið  fyrir stormi sem jafnaðist á við hvirfilvind og miklar skemmdir orðið víðsvegar í nágrenninu.  Það var sem sagt ekkert tilhlökkunarefni að koma heim.  Við bjuggumst við því versta. Nú megum við þakka hússtýrunni okkar og vinnumanni fyrir að hér varð ekki tjón á innanstokksmunum.  Þau stóðu hér í ströngu langt fram eftir kvöldi að dæla vatni úr húsinu og björguðu þannig húsbændum sínum frá stórtjóni.

Nú er hitastigið aftur komið yfir þrjátíu og við getum búist við svona úthelli aftur hvenær sem er þannig að nú þarf að fara að gera hér róttækar ráðstafanir svo við lendum ekki í þessu einu sinni enn.