Íslensk gestrisni stendur enn fyrir sínu og fljótt flýgur fiskisagan.

  Nú þegar leiðin liggur heim á morgun til að kæla okkur aðeins þá flykkjast að okkur heimboðin, húsnæði og bílar svo við vitum eiginlega ekki hvernig við eigum að bera okkur að allri þessari gestrisni. Ég hélt að örfáir vissu af því að við vorum á leið heim en einhvern vegin hefur þetta spyrst út og við ætlum að reyna að gera okkar besta að hitta sem flesta af okkar vinum.  Auðvitað verður fjölskyldan í fyrirrúmi og ég get ekki beðið eftir því að knúsa Juniorinn okkar og dekra hann upp úr skónum.

Ég býst fastlega við því að við verðum í Tjarnargötunni eins og undanfarið þar sem vinur okkar er svo vel stæður að eiga íbúðir hér og þar um alla Reykjavík og getur skipt um þær eins og nærbuxur ef að til þarf og telur ekki eftir sér að ganga úr rúmi fyrir okkur þegar við birtumst heima.  Við erum svo sem ekki vön því að hafa neinn fyrirvara á okkar ferðum en hann er algjör perla og aldrei neitt mál.

Við vonum að þið haldið góða veðrinu áfram. Ég nenni ekki að koma heim í rigningarsudda og leiðindi!  Hlökkum til að sjá ykkur öll hress og sólbrún.  Nú vitið þið öll að við erum á leiðinni heim svo þið getið haft samband við okkur næstu daga á gamla góða Fróni.