Erum hér í djúpum skít í orðsins fyllstu merkingu.

Veðurguðirnir röskuðu svefnró okkar í nótt þar sem úti geisaði stormur með eldi og brennistein.  Drulluleðjan fossaði hér yfir útieldhúsið frá efri lóðinni og veröndin var eins og stöðuvatn. Eins og við mátti búast flæddi inn í eldhúsið en sem betur fer fór rafmagnið ekki af svo við gátum hamið vatnsflauminn með vatnsugunni.  En geðslegt var þetta ekki því í þetta sinn fengum við leðjuna inn en ekki hreint bergvatn eins og síðast.  

Núna liggur leðjan eins og 3ja sm þykkt teppi yfir 200 fm veröndinni.  Ég er ekki farin að fara út til þess að athuga skemmdir en verð að sækja í mig kjark, því nú þarf virkilega að taka til hendinni.  Það er engin spurning að við verðum að gera einhverjar róttækar breytingar á efri lóðinni því þetta er í fjórða sinn sem flæðir inn á okkur á þessu ári.  En lán í óláni, við höfum alltaf verið heima þegar hamfarirnar hafa skollið á okkur og þ.a.l. getar haldið vatsflauminum í skefjum.