Mér líður alveg eins og ég hafi lent undir valtara og orðið að klessu, ojbara....

...en samt ekki alveg svo slæmt. Svo er ekki að sakast við neinn nema mig sjálfa þar sem ég ákvað að skrokkræfillinn hefði þörf á að fara í nudd og að sjálfsögðu valdi ég Thai-nudd.  Á móti mér tók Nan, alveg eins og Nan-brauð, lítil sæt budda sem brosti útundir eyru og bauð mig velkomna á Sabai.  Veit ekki af hverju mér datt Nan-brauð í hug því það hnoð sem á eftir kom átti ekkert sameiginlegt við brauðhnoð, þvílíkur andsk. tortúr.

Þarna lá þessi litla dúlla hálf ofan á mér og lét hné og olnboga djöflast á mínum fína skrokki.  Ég reyndi eins og ég gat að harka af mér en langaði mikið til að öskra á hana að hætta.  Allt í einu segir hún: Oh many stones madam"  Ég þóttist vita það, en gat bara stunið Yehh.  Hvað hélt manneskjan, að ég væri að koma þarna að gamni mínu?  Ég vissi alveg að ég væri öll í hnút og meira að segja mörgum rembihnútum! 

Þar sem ég var búin að liggja þarna á píningarbekknum í hálf tíma eða svo og reyna alla þá öndunar og afslöppunartækni sem ég kunni segir buddan: ,,You OK madam?"  Nei, andsk. ég var ekkert OK, en gat ekki komið upp orði, stundi bara aftur: ,, Yehhh!" 

Eftir klukkustundar hnoð og píningu var ég loksins laus úr prísundinni og hét þess að fara aldrei aftur í nudd, en viti menn þar sem ég stend fyrir framan afgreiðsluborðið og drekk Green Tea segir buddan: ,, Next time madam?  Next week, hum? og brosir til mín þessu líka sæta brosi og áður en ég veit af er ég búin að panta mér annan tíma að viku, bugta mig og beygi að hætti Thailendinga og kveð með frosið bros á vörum.  Fatta ekkert fyrr en ég er komin út á götu, hvaða fífl er ég eiginlega, það er ekki í lagi með mig!