Okkur gleymist stundum að þakka.

,,Við lifum í landi þar sem að minnsta kosti mataráhyggjurnar eru ekta, þar sem flestir álíta að ekkert skifti máli nema þær"  segir í Strompleik Laxness. Mikill sannleikur í þessum orðum  því heimurinn hefur lítið breyst, því miður.

 Þakkargjörðarhátíðin finnst mér vera fallegur siður.  Að fylgjast með hvernig fjölskyldur reyna eftir fremsta megni að sameinast á einum stað þrátt fyrir að haf og lönd skilji að alla jafna.  Við sem eigum nóg að bíta og brenna, heilbrigði og góða fjölskyldu meigum þakka fyrir það af heilum hug.  Það eru ekki allir svo lánsamir því miður. 

Um helgina ætlar hópur vina okkar frá Ameríku að sameinast á veitingastaðnum okkar og halda hátíðlega uppá daginn.  Sumir eru svo heppnir að fá hluta af fjölskyldunni yfir hafið og þannig er það einmitt líka hér í okkar litlu fjölskyldu.  Í kvöld koma þau fljúgandi yfir hafið dóttir okkar og fjölskylda og fyrir það erum við þakklát.

 

Fátækum ekki boðið upp á kalkún í New York