Ekkert er eins heilagt og barnssálin

Litla þriggja mánaða perlan okkar hún Elma Lind grét sáran um leið og  mamma hennar lokaði útidyrunum og skildi hana eftir í fyrsta skipti í umsjá afa og ömmu. Afinn fór alveg í kerfi og gekk um gólf eins og óður væri en amman tók þessu með stóískri ró og bar þá litlu upp á loft enda mín búin að kúka í buxurnar og prinsessa getur ekki verið þannig lengi án þess að láta í sér heyra.

Held að við höfum komið ágætlega út í pössunarhlutverkinu.  Sú stutta tók nokkrar aríur á milli þess sem hún kúrði til skiptis hjá afa og ömmu enda dálítið lasin í mallanum og þá líður manni ekki sérlega vel og vill kúra í hálsakoti.  Þegar foreldrarnir komu heim, dálítið á nálum hvort við hefðum nú staðið okkur í hlutverkinu fengum við held ég grænt ljós frá þeim báðum.

Rakst á þetta um daginn og læt fylgja hér með

Ekkert er eins heilagt og barnssálin, því hún trúir

guði sínum og lifir í guði sínum, og sakleysið og hreinleikinn

sem skín úr augum barnsins er endurskin af sál guðs,

og bæn barnsins er andaráttur guðs.

                                                                                     HKL

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 22.1.2008 kl. 16:14]

Þetta er fallegt og alveg rétt. Ég veit alveg hvað þið eruð að upplifa
á barnabörn á öllum aldri sjálf, þau eru hjarta okkar.
                                 Kveðja Milla.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 22.1.2008 kl. 19:36]

Fallegt