Hann er kominn með pungapróf á þvottavél og þurrkara.

Í morgun þegar ég loksins komst út úr draumalandinu og drattaðist niður í eldhús beið eftir mér pakki að heiman.  Það sem mér finnst gaman að fá pakka svona óforvarandis, ég kætist eins og fimm ára barn skal ég segja ykkur. 

Innihald pakkans sem Erla vinkona mín sendi mér var bók eftir Randy Pausch, Síðasti fyrirlesturinn.  Ég hef aldrei heyrt um þennan prófessor en skilst að bókin sé vel þess virði að lesa.  Takk fyrir kæra vinkona. Er að ljúka við einhvern Thriller sem ég man ekki einu sinni hvað heitir og síðan ætla ég að taka þessa fyrir.

  Það er ekkert smá mikið sem ég hef innibyrgt af lesefni síðasta mánuðinn. Flest af því hefur nú bara farið inn um annað og út um hitt.  Sumir segja að maður verði svona ruglaður og minnislaus eftir svona langa svæfingu.  Hvað veit ég.

Jæja vinir mínir ætla að skella hér inn smá frétt um minn elskulega svona til gamans. 

Þrátt fyrir að við höfum hér hússtýru er ekki þar með sagt að hún sé hér alla daga þannig að hér verður stundum að taka til hendinni eins og gengur og gerist á öllum heimilum og allt hefur þetta lent á elsku kallinum mínum undandfarið. 

 En satt best að segja hefur hann aldrei verið mikið fyrir húsverk svo fyrsta vikan fór í það að kenna honum á uppþvottavélina, hvernig ætti að raða í hana og hvaða efni væri notað og til hvers hólfin væru. Eftir viku var hann kominn með þetta svona nokkurn vegin á hreint:  Á ég núna að setja á Auto?  Já elskan og loka vélinni síðan varlega ekki skella.- Var síst að skilja í öllum þessi skörðum í diskunum okkar.

Rétt áður en ég fór heim af spítalanum sagði hann mér hróðugur að hann hefði sett handklæði í þvottavélina.  - Flott hjá þér sagði ég.

Þegar heim kom voru samanbrotin handklæðin snyrtilega uppröðuð inn á baðherbergi.  Hann leit á mig og sagði: Sko þetta gat ég alveg aleinn! En af hverju eru þau svona stíf og ómeðfærileg?

-Settir þú þau ekki í þurrkarann og smá þvottamýki í vélina spurði ég ósköp varlega.

-Hehumm... já jú þau fóru í þurrkarann en æ ég vissi ekki hvað þau ættu að vera lengi svo ég bara engdi þau upp blaut...... hvað er þvottamýkir bætti hann svo við alveg bláeygður og ljóshærður.

- það lætur maður í eitt hólfið og það gerir þvottinn svona fluffy.

-OK geri það næst, ekki málið.  Hvernig lítur þvottamýkir út? Ég meina er þetta í brúsa eða dufti?

-Heyrðu elskan, ég fer alveg að komast á ról svo þú skalt ekkert hafa áhyggjur af þessu svo held ég líka að það sé ekki til mýkir svo það verður bara að bíða.

En minn lét sér nú ekki segjast og í hvert skipti sem hann fór í matvörubúðina leitaði hann að þvottamýki en kom tómhentur heim í nokkur skipti og var farinn að segja mér að svoleiðis væri bara ekki til í búðinni með svo mikilli sannfæringu að ég var næstum farin að trúa honum.

Fyrir viku, já þetta er búið að ganga lengi, þá skellti hann hróðugur stórum plastbrúsa á borðið, brosti alveg hringinn og var að rifna úr monti og sagði:  Sko ég fann mýkir!

- Ég þorði ekki einu sinni að brosa en hláturinn sauð í mér:  Nei elskan þetta er ekki þvottamýkir þetta er þvottaefni fyrir ullarflíkur.

- Hvernig í andsk... lítur þessi mýkir út ég bara spyr? 

- Æ vertu ekki að pæla í þessu meir ég skal kaupa þetta fljótlega.

- Minn lætur ekki segjast og daginn eftir var hann búinn að finna rétta brúsann og ég gat farið og sett í vél    hehehehe..... og hann kominn með fullnaðarpróf í þvottavélabuissnes.

Hann er sem sagt búinn að læra á uppþvottavélina, þrífa eldavélina, komin með pungapróf á þvottavél og þurrkara.  Geri aðrir betur á sjötugsaldri en ég hætti ekki á að kenna honum á ryksuguna enda með konu í því.

Svo elska ég þennan mann alveg út af lífinu bara svo þið vitið það. 

 

 

Er nú ekki hér valhoppandi af kæti eftir Karlsbrúnni

Fólk hefur verið að hnippa í mig síðustu daga og spyrja hvort ég ætli ekki að halda áfram að blogga.  Jú auðvitað en það er bara ekkert fréttnæmt héðan úr héraði og mér ekki fundist ég hafa neitt merkilegt að segja. 

Ekki nenni ég að tala um veðrið en bara svo þið vitið það þá er hér lægð, rigning og rok, hálfgert haustveður.  Ánægð?

Það er nú ekki svo vel að maður sé mikið að dandalast í bænum en gerði góða tilraun á fimmtudaginn sem tókst vel framan af en auðvitað ofbauð ég aðeins mínum eðal skrokk svo ég fékk aðeins að kenna á því daginn eftir.

Ekki halda að ég hafi verið að taka einhver dansspor eða valhoppa eftir Karlsbrúnni af kæti yfir því að komast aðeins út fyrir lóðarmörkin, nei þetta var bara stuttur hittingur og síðan kvöldmáltíð en henni hefði ég átt að sleppa.

 Ætla að prófa aftur næsta fimmtudag en taka það þá með skynsemi.

Svo bíð ég ykkur öllum góða nótt og dreymi ykkur vel. 

Kem hress inn á morgun. 

Finnst allt ganga löturhægt þessa dagana.

Við hjónin vorum á leið út úr húsi í gær þegar síminn hringdi.  Minn greip tólið og á línunni var vinkona mín að hringja yfir hafið til að heyra aðeins í mér.  Ég rétti út höndina eftir tólinu en þau héldu bara áfram að tala um mig eins og ég væri hvergi viðstödd og ekki bætti það úr skák þegar minn sagðist vera að FARA MEÐ MIG til Dr. House og síðan ætlaði hann með mig í búðina og versla í matinn. 

Hann er sem sagt hættur að fara með mér hann fer með mig alveg eins og litlu börnin sem við förum með hingað og þangað.  Hrikalega fer þetta eitthvað í pirrurnar mínar núna þessa stundina.

Auðvitað æsti ég mig aðeins upp en þau voru nú ekkert á því að slíta samtalinu heldur hlógu að þessum æsing í mér og vinkonan sagði við mig þegar ég loks fékk tólið í hendurnar hehehe... heyri að þú ert öll að koma til Ía mín.

Ég veit nú ekki hvort það er alveg rétt hjá henni.  Mér finnst allt ganga löturhægt þessa dagana og ýmsir hlutir sem ég var búin að ákveða að ættu ekki að fara í pirrurnar mínar eru farnir að droppa upp öðru hverju.  T.d. eins og í gær þegar ég heimsótti Dr. House og ætlaði að fá aðeins betri skýringar á sumu sem vefst enn fyrir mér þá fór ég eiginlega alveg jafn nær út frá honum.  Veit ekki hvort það er tungumálið eða menntalitetið sem veldur því að mér finnst ég ekki fá nægilega góð svör. Mér finnst stundum svörin svo loðin og eiginlega eins og ég sé að spyrja um eitthvað sem mér komi alls ekki við eða ætti að vera búin að skilja fyrir löngu.  Þetta fer ekki vel með mig, ég vil nefnilega hafa allt á hreinu, hef alla tíð vereið þannig.

En annars er þetta allt að koma held ég.  Alla vega þegar ég hugsa til baka hvernig ég var fyrir viku þá er mikill munur og ég næstum hljóp upp stigann hér í morgun.  Ég sagði næstum vinir mínir, nenni ekki að fá skammir hér.

Er farin að taka úr vél og hengja út.  Brakandi þurrkur hér en mætti vera hlýrra.

 

 

  

Er að pæla í því að banna pólitískar umræður á heimilinu, þær geta verið mannskemmandi.

Einhver bið verður víst á vorkomunni hér í Prag. Mér datt í hug að ef ég færi nú að blogga aðeins um vorið og kvarta þá ýtti það e.t.v. undir komu hlýrra vinda að sunnan.

Eins og Lóan er vorboði Íslendinga þá miða ég vorkumu hér við komu Svalanna að sunnan en það bólar ekkert á þeim eins og er. Hér er enn grátt yfir að líta og hitastigið rétt um sjö gráður.  Æ mig er farið að langa svo til að sjá framan í gula fíflið þó ekki væri nema part úr degi.

Nú kætast margir landar mínir yfir þessari færslu þar sem ég þvæli um uppáhaldsumræðuefni margra, veðrið.

Í gær fengum við góða gesti hingað að Stjörnusteini, vini okkar sendiherrahjónin frá Vín.  Eins og alltaf var sest og rabbað um dægurmálin hér og heima og það sem helst er í brennidepli þessa dagana. Stjörnmál, heimskreppu, útrásarvíkingana, kosningar og framboðslista á ég að telja upp fleira ,,skemmtilegt" áður en ég æli.    Svona umræður til lengdar geta verið mannskemmandi!

Næst þegar gesti ber að garði ætla ég að banna svona umræður eða eins og gerðist hér um jólin heima hjá okkur í einu boðinu.   Það voru gefnar fimmtán mínútur til að ræða heimsmálin og síðan átti fólk að taka upp léttara hjal. Það voru allir virkilega sátti við það fyrirkomulag.

Við vorum fjarri góðu gamni um síðustu helgi en þá héldu Íslendingar síðbúið Þorrablót í Vínarborg.  Þetta er í fyrsta skipti í mörg ár sem við höfum ekki mætt á þessa skemmtun en gaman var að heyra að hún fór bara vel fram þrátt fyrir fjarveru okkar hjóna.  Við stóðum nefnilega í þeirri trú að við værum ómissandi en svo virðist bara ekki vera og við verðum bara að bíta í það súra epli og sætta okkur við það.    O jæja það voru víst einhverjir sem söknuðu okkar oggo pínu pons.  

Annars leggst helgin bara vel í okkur og gæti jafnvel alveg hugsast að við fengjum smá sólarglennu þegar líða fer á daginn. 

Njótið helgarinnar við leiki og störf hvar sem þið eruð í heiminum.

 

 

Halla sér aftur á dollunni og hósta létt þá kemur það.

Mikið er nú gott að eiga fjölskyldu sem maður getur talað við tæpitungulaust.  Veit ekki hvort það er vegna þess að við systkinin vorum alin upp við ótrúlegan pempíuskap og klósett og allt sem því fylgdi var yfirleitt ekki rætt, gerði það að verkum að í dag tölum við afskaplega frjálslega um okkar ferðir á dolluna og nú vara ég ykkur við, þið sem eruð viðkvæm fyrir svona lesningu, hættið bara að lesa núna.

Allir hafa einhvern tíma lent í því að fá hægðartregðu og vita að það getur farið hrikalega á sálina tala nú ekki um ef búið er að grufla í manni á skurðarborði.  Þá hreinlega getur allt stoppað og maður verður bara uppfullur af skít og er það nú ekki ábætandi þegar maður hefur um allt annað að hugsa en að kúka reglulega.  Þetta er bara hrikalegur bömmer.

Í þessu lenti ég núna eftir að ég kom heim.  Fyrst reyndi ég að leiða þetta hjá mér og hugsa OK, þetta kemur allt bara vera róleg.  Eftir viku var ég farin að hafa hrikalegar áhyggjur eins og gefur að skilja.  Ég sat á dollunni og reyndi að rembast eins og rjúpan við staurinn til að koma þessu nú frá mér og niður í holræsið.  

Sko það er ekkert auðvelt að rembast og vera með saumana enn og fá síðan allt í einu þá tilfinningu að allt sé að springa upp innan í manni.  Tala nú ekki um verkina sem fylgja þessu og svo fer taugakerfið í algjöran hnút og þá skeður auðvitað ekkert.  Allt pikkfast en þér er samt alveg hrikalega mál að kúka.  Þú stendur upp með hljóðum og bölvar öllu í sand og ösku.

Jú elskurnar mínar, ég er búin að reyna að setja upp stíla, taka inn laxerolíu og núna er ég að háma í mig kolsvörtum þrumara, brauð sem ég annars mundi aldrei éta.

En ég byrjaði nú á því hér að tala um hvað gott væri að eiga góða fjölskyldu var það ekki.  Í morgun hringdi mágkona mín hún Bökka og auðvitað hellti ég mig yfir hana með mín vandamál.  Verð að segja það að við systkinin vorum heppin með að giftast inn í fjölskyldur sem eru ekki viðkvæmar fyrir svona klósetttilkynningum og góðu upplýsingarflæði um okkar ferðir og hefðir. Það hefur aldrei staðið í okkur að ræða það,  innan velsæmismarka auðvitað.

Hún Bökka mín var sko ekki í vandræðum með að gefa góð ráð enda sjálf oft lent í þessu veseni.  Ég átti að drekka sveskjusafa eða plómusafa.  Kaupa eitthvað sull í heilsubúðinni (man ekkert hvað það var eða heitir) og síðan að hætta að hugsa um kúk og skít.

- Já sagði ég þú heldur að það sé bara hægt núna þegar ég er uppfull af viðbjóði. 

- Já elskan mín, bara slaka á og alls ekki að rembast.

- Ha ekki rembast? Heyrðu ég er hér eins og hengd upp á þráð og þú segir mér bara að slaka á!

- Jáþað gerir ekkert gagn að rembast. Sko þú átt að halla þér aftur á dolluna ekki fram eins og allir gera og hósta létt niður í þarmanna nokkrum sinnum þá kemur þetta af sjálfu sér. Rennur bara svona ljúflega frá þér.   Þetta kendi mér góður læknir fyrir nokkrum árum. 

- Jahá og þetta á að virka heldur þú.

- Já ég skal lofa því, svínvirkar bara vera smá þolinmóð.

OK er farin á dolluna, halla mér aftur og hósta létt og alls ekki rembast.

 

 

 

Ég er alveg óþolandi þessa dagana.

Í gær hringdi vinkona mín í mig frá Íslandi og spurði hvort Þórir væri ekki örugglega með mig í bómull.

-Jú elskan mín þetta er að verða alveg óþolandi svaraði ég, 

-Nú hvað meinarðu, ´þú verður að leyfa honum að stjana aðeins við þig.

-Já en ég fæ andskotan ekkert að gera og það á bara engan vegin við mig eins og þú veist.

- Nei, en svona fyrstu vikurnar er nú í lagi, reyndu nú að vera róleg

- Já ég er afskaplega róleg eða þannig en það er nú alveg óþarfi að tilkynna mér í hvert skipti sem hann fer út úr húsi.  Eins og í dag,  hann er að háþrýstiþvo veröndina og ég man ekki eftir því að það hafi verið einhver tilkynningarskilda hér áður fyrr ef hann fór út á stétt.  Andskotinn ég þoli þetta ekki. - Ég er að fara út elskan, ég er kominn inn elskan, díssuss ég er ekki heyrnalaus, ég heyri alveg þegar hann gengur hér um. 

- Ía mín hann gerir þetta bara af því honum þykir vænt um þig og vill að þú vitir hvar hann er.

- Já ég veit, ég er alveg óþolandi þessa dagana.  Nú er ég aðeins að hressast og finnst ég samt vera algjör eymingi.  Drattast þetta hér um húsið og geri varla handtak.  Æ þú veist að þetta er ekki alveg mín deild vinkona.

- Já hvort ég veit.  Þú verður bara að reyna að sitja á þér nætu vikur.  

-Jamm ég skal reyna.  Veit ég er afskaplega vanþakklát. Vona bara að Þórir minn viti að ég elska hann í ræmur, eða er ekki sagt svoleiðis í dag.  

  - Jú ræmur eða tætlur. 

Ég á góðar vinkonur sem hafa verið duglegar að hringja í mig undanfarnar vikur. 

Takk fyrir að vera til mínar elskulegu.

Ef svuntan hennar ömmu minnar gæti talað.

Þar sem ég horfði á svuntuna mína hanga hér eiginlega upp á punt fór ég að hugsa um notagildi hennar hér áður fyrr og það hvort öll börn í dag vissu yfir höfuð hvaða tilgangi hún þjónaði.

Ömmur mínar notuð svuntur upp á hvern einasta dag sjálfsagt vegna þess að þær vildu hlífa dagkjólnum og ef til vill áttu þær aðeins tvo til skiptanna og svuntuna mátti þvo aftur og aftur en kjóllinn þoldi ekki sömu meðferð.

Sumar svuntur voru bara afskaplega plain og púkó en þær svuntur sem föðursystir mín saumaði voru listaverk með pífum og dúlleríi og vinsælar til gjafa innan fjölskyldunnar.

Svuntan var ekki aðeins til þess gerð að hlífa kjólnum heldur var hún notuð til ýmissa þarfa og ófá tárin sem þurrkuð voru af tárvotum kinnum barna og smá snýtt í leiðinni.

Svuntan var líka notuð sem pottaleppar þegar þurfti að taka heit form út úr ofninum.

Börnin földu sig oft undir svuntunni þegar ókunnuga bar að garði.  Hún veitti líka oft skjól fyrir veðri og vindum þegar hlaupið var á milli húsa.

Svuntan kom sér oft vel þegar bera þurfti inn egg úr hænsnastíunni eða eldivið og mó undan húsvegg.  Þá kom hún sér oft vel þegar illa logaði í kabyssunni og þá var hún notuð sem blævængur til að lifna við í glóðunum. 

Kartöflur og rabbabari var líka oft borinn heim í svuntunni úr garðskikanum bak við hús.

Svuntan kom sér líka vel þegar óvænta gesti bar að garði og var ótrúlegt hvað hún var fljót að þurrka af ryk af húsgögnunum í betri stofunni svo allt varð skínandi hreint á svipstundu.

Húsmóðirin notaði hana líka sem veifu þegar gestir kvöddu, snaraði henni þá af sér og veifaði þar til ekki lengur sást til mannaferða.

Ég held að það eigi eftir að líða langur tími þar til eitthvað verður fundið upp sem jafnast á við margþætt notagildi gömlu góðu svuntunnar.

Amma mín notaði svuntuna sína til þess að setja sjóðandi heita jólakökuna í eldhúsgluggann til að kæla hana en í dag setja barnabörnin jólakökuna í gluggann til afþýðingar úr frystinum.

Það yrðu allir hálf brjálaðir í dag ef þeir ættu að rannsaka og kæmust að því hversu margar bakteríur fyndust í svuntunni hennar ömmu

Aldrei varð mér meint af því að komast í tæri við svuntuna hennar ömmu minnar  það eina sem ég fékk var ást og hlýja.

 

Fyrsta áfanga lokið og allt gengur vel.

Ég er komin heim!  Kvaddi mitt góða aðhlynningarfólk á spítalanum rétt fyrir hádegi og mér fylgdu góðar bataóskir og fyrirbænir á mörgum tungumálum alla leið að útidyrum. 

 Auðvitað var ég líka leyst út með bland í poka þ.e.a.s. góðan pilluforða fyrir næstu viku en þá fer ég í eftirskoðun eins og lög gera ráð fyrir.

Mikið var gott að koma heim. Húsið fullt af kærleik og blómum frá mínum elskulega.  Ég held að hann ætli að hafa mig í bómull næstu daga.   Hann snýst hér eins og Snúður um Snældu og ég nýt þess í botn að láta stjana við mig.  Búin að lofa að fara hægt af stað.

Ég vil þakka ykkur öllum fyrir góðar kveðjur og hlýjar hugsanir sem komust vel til skila.  Við höfum svo sannarlega fundið fyrir styrk ykkar og trú. 

 

Ég bara rugletta.

Svei mér þá ég held að vorið sé alveg að koma.  Þegar ég horfi hér út um gluggann á svítunni minni þá blasir við mér skógi vaxin hlíð og ég get næstum heyrt brumið sprengja sér leið út í milt vorloftið eða er ég bara á lyfjum.   

Jú auðvitað er ég á lyfjum en ég er samt alveg viss, vorið er hér handan við hornið það vantar aðeins herslumuninn. 

 Var að pæla í því áðan hvernig ég færi að þegar ég kem heim og komast ekki í vorverkin.  Ætli Þórir verði ekki að binda mig niður og setja mig í spennitreyju.  Aumingja hann,  það verður ekki auðvelt að díla við mig næstu vikurnar.  En eins og þið heyrið er ég farin að undirbúa mig fyrir alla mögulega og ómögulega hluti svo ég geti tekið á þessu með skynsemi.  Ég væri nefnilega alveg tilbúin að ana út í einhverja vitleysu svo eins gott að hafa minn elskulega með fulle femm við hliðina á svona vitleysing.

Jæja díla við það þegar að því kemur.  Annars er ég bara góð og búin að hafa það þokkalegt í dag alla vega eftir að ég fann út hvaða verkjalyf virka best á minn eðalskrokk. 

Kem e.t.v. inn aftur með kvöldinu.  Þetta var bara svona smá færsla út í bláinn eða eins og Þórir Ingi sagði við mig í símann um daginn þegar ég skildi ekki orð af því sem hann var að bulla :  Amma ég bara rugletta.

Ég er ekki að rugletta með vorið, ég sé það koma hér fyrir utan. 

Díssuss mér líður alveg eins og ég hafi orðið undir valtara.

Jæja þá er maður komin inn á svítuna og búin að breiða úr sér eins og drottning.  Búið að fylla ísskápinn af allsslags gúmmelaði, Ylmandi Starbucks kaffi á brúsa, ávextir í skál og rósir í vasa.  Bara allveg eins og maður sé komin inn í miðjan þátt hjá Dr. House eða þannig , vantar bara blöðrurnar, þið vitið þessar sem stendur á Get well.    I love you girl og fl. í þeim dúr.

Professor Pafko dró úr mér allar slöngur í morgun og spurði hvort ég væri ekki alveg tilbúin að fara bara heim í fyrramálið.  Hehehhe það eru allir sem sagt búnir að fá yfir sig nóg af mér og vilja losna við mig sem allra fyrst, helvítis útlendinginn sem neitar að éta gullaschið  þeirra og soðbrauðið sem borið er hér fram í hádeginu en lætur færa sér Roast Beef með kartöflusalati að heiman. OK er aðeins að ýkja þið trúið því sem þið viljið trúa.  En það er sannleikur ég er að fara heim á miðvikudaginn og er alveg hæstánægð með það enda ekkert hér að gera ef allt gengur svona vel á morgun eins og í dag.

Eitt var það sem gleymdist alveg að segja mér og það var að þegar mænudeyfing og annað er tekið af manni þá líður manni eins og maður hafi orðið undir valtara. Hefði nú alveg mátt segja manni að þessi fína líðan sem er búin að vera undanfarna daga var bara allt í plati!!!! 

 Síðan er ég auðvitað algjört fífl, fór að láta reyna á sársaukastigið hjá mér.  Bara svona langaði að vita hvað ég þyldi mikinn verk án þess að fá sprautu.  Auðvitað endaði þetta með því að ég var farin að emja á deyfingu eins og versti fíkill. OK ég lærði aðeins af þessu og geri þetta ekki aftur í bráð en það mátti reyna þetta.  

Núna fer ég svona hvað úr hverju að hringja á þjónustuna og láta stinga einni góðri í bossann fyrir svefninn.  

     

Hörkuvinna að liggja á gjörgæslu.

Ekki vissi ég að það væri full time job að liggja inni á gjörgæslu en maður er bara hér alveg hrikalega busy allan daginn að það hálfa væri nóg. Stóð alltaf í þeirri meiningu að gjörgæsla ætti að vera svona rólegheita place þar sem maður ætti að safna kröftum áður en haldið væri inn á hina almennu deild en það er ekki spurning að ég hef misskilið þetta eitthvað. 

Hér er maður vakinn klukkan fimm sko að nóttu, ja alla vega er nótt enn hjá mér svona snemma.  Þá kemur næturvaktin þrammandi inn og skiptir á rúmum og lætur þig í hrein ,,náttföt"  sko er ekki enn farin að nota þessi sem keypt voru á mig, þið munið þessi úr bómullinni með silkifyrirkomulaginu. 

 Ég veit ekki hvort einhver man eftir hvítu sloppunum sem kjötiðnaðarmenn sem unnu hjá Sambandinu í denn gengu í, það er eitthvað sollis sem ég er í núna og merkið er næstum alveg eins og Sambandsmerkið og sami blái liturinn.  Voða smart eitthvað.

  Maður er aftengdur svo maður kemst á klóið hálfsofandi dragandi á eftir sér slöngur og rafþræði.  Ég er alveg hissa á því að engin skuli ekki slasa sig á þessum ferðalögum hér á morgnanna.  Ég á til dæmis alveg nóg með mig þegar ég fer mínar ferðir því það er enn verið að dæla úr lunganu svo ég drattast með slönguna í annarri hendi og held saman náttserknum með þeirri sömu því annars væri ég ,,múnandi" hér framan í alla. Í hinni hendinni verð ég að halda á safnkassanum.  Síðan er ég hálf dettandi um sjálfa mig af því ég er svo mikið að fara varlega. 

Það er jú voða næs að fara upp í hreint rúm og væri fínt að fá að leggja sig aðeins en nei takk þá tekur sko við alls slags vesen, mælingar og þið vitið bara vesen.  Þá heldur maður að maður fái frið en nei þá kemur morgunmatur ef mat skildi kalla þurt Fransbrauð, ekkert smjör, ekkert álegg bara brauð og kaffi sem lítur út eins og skítaskolp.  Síðan kemur skúran og á eftir henni er stofugangur og þar sem þetta er háskólasjúkrahús þá eru alltaf svona fimm kandidatar með lækninum á stofugangi og maður er svona sýningargripur alla morgna.  Passa sko alltaf að vera búin að lippa mig fyrir klukkan hálf níu. Maður lætur nú ekki sjá sig eins og herfu þó það sé verið að taka mann svona eldsnemma á morgnanna til yfirheyrslu.  

Sem sagt þetta vesen tekur fjóra klukkutíma eða alveg til klukkan níu og þá er maður orðinn svo útkeyrður að maður lognast útaf og nær smá kríu áður en næsta ball byrjar.  Gestir fara að láta sjá sig svona upp úr hádeginu og eru að koma og fara allan daginn þar sem  enginn sérstakur heimsóknartími er í gangi.  Hér hringja farsímar í tíma og ótíma og það eru tvö sjónvörp hér inni á stofunni og venjulega sitthvor stöðin í gangi.  Svo tala Tékkar alveg hræðilega hátt í síma þeir halda enn að línurnar séu eins og á kommatímanum og maður verði að öskra til að það heyrist á milli. Það er ekki séns að hvíla sig hér. 

Það er ekki fyrr en klukkan tíu á kvöldin sem ró er komin á og um leið og ljósin eru slökkt þá byrja sjúklingarnir að hrjóta hver í kapp við annan.  Við erum fimm hér á stofunni og allir hrjóta nema auðvitað hún ég, ÉG HRÝT EKKI.  

Núna er sem sagt hrotukórinn kominn á fullt og jafnvel svefnpillan er ekki enn farin að virka svo þess vegna er ég að þessu pári núna.

Ég er að vonast til að ég losni héðan af gæslunni á morgun og  fái að fara inn á ,,svítuna" sko til að hvíla mig aðeins. 

Maður er alveg búinn á því að liggja á þessari gjörgæslu.     

Kærar þakkir Professor Pafko!

Bara til að láta ykkur vita að aðgerðin gekk vel og Professor Pafko mjög ánægður með Íslensku kerlinguna sem plummar sig ágætlega eftir að verða ,,lunganu léttari"  (vona að þið getið tekið þessum gálgahúmor mínum)  Ég hangi nú enn hér inn á gjörgæslu, var að vona að ég fengi að fara inn á ,,svítuna" mína í dag en þeir nenna örugglega ekki að vesenast í því svona á laugardegi svo ég verð víst að vera hér í ,,almenningnum" fram yfir helgi. 

Mér líður miklu betur núna eftir að ég veit að búið er að fjarlægja litla ljóta græna karlinn sem var nú ekkert svo lítill, tók yfir hálft vinstra lungað.  Svo er bara að berjast áfram. 

 Takk fyrir allar góðu kveðjurnar og hlýjar hugsanir.  Það voru margir hér sem lögðust á eitt svo þetta færi allt vel,  bæði þessa heims og annars.  Alla vega sagði minn elskulegi að það hefði ekki verið hægt að þverfóta hér á göngunum fyrir ættingjum og vinum.  Ég fann líka vel að við vorum ekki ein hér.  Við vorum bæði mjög yfirveguð yfir þessu öllu.

Nú ætla ég að fara að lesa Moggann og sjá hvort ég hef misst af einhverju þessa daga. 

Kem inn aftur í kvöld og e.t.v. með smá sögu héðan frá gjörgæslunni í Motol.

   

Þar sem forsjónin ræður færð þú engu um breytt.

Þá er þessi dagur að kvöldi kominn.  Allt líður þetta án þess að þú þurfir að hafa nokkurn skapaðan hlut  fyrir því.  Þannig er það bara í henni veslu. 

Það er nú soleiðis að þar sem forsjónin hefur einu sinni sett mann niður, þar verður maður að standa í stykkjunum, hver eftir sínu litla pundi.   Þessa setningu rakst ég á þegar ég var að glugga í Sölku Völku og fannst hún einhvern vegin eiga ansi vel við mig og allt sem hefur gengið á hér undanfarnar vikur.

Í fyrramálið fer ég eldsnemma upp á spítala, eða við verðum að leggja af stað héðan klukkan 6:30 (sem sagt hánótt hjá mér) en það tekur um klukkustund að keyra héðan frá okkur og í hinn enda borgarinnar.  Dagurinn fer sjálfsagt í undirbúning fyrir skurðaðgerðina sem fer væntanlega fram á fimmtudags morgun. 

Ég kem til með að hitta Professor Pafko í fyrsta skipti á morgun en hann kemur til með að framkvæma aðgerðina.  Hann er einn færasti skurðlæknirinn hér á landi og skar Havel forseta upp á sínum tíma.  Dr. Musil sem er lungnasérfræðingur og hefur fylgst með mér undanfarnar vikur kemur til með að vera í tíminu sem ætla að grafa eftir litla græna karlinum og losa mig við þann óþverra. 

Mér fannst ég nú vera að pakka fyrir helgarferð áðan þegar ég lét ofan í tösku, handklæði, sápu, klósettpappír og fleira sem er nauðsynlegt fyrir konu að hafa með sér að ógleymdum fínu náttfötunum.  Ekki það að það sé ekki sápa eða WC pappír til boða á sjúkrahúsinu en mér var ráðlagt að taka minn pappír, hitt sem í boði væri kæmi til með að rispa jafnvel minn dúnmjúka bossa.  

Það er búið að lofa mér einkastofu sem ég vona að ég fái.  Það væri ekki nema að inn kæmi sjúklingur í lungnafluttning þá verð ég að láta stofuna eftir sem er auðvitað ekkert nema sjálfsagt.

Ég veit ekki hvort  ég verð tölvutengd næstu daga eða vikur svo ég vil nota tækifærið núna og þakka ykkur öllum sem stutt hafa mig undanfarnar vikur. Allar hlýju kveðjurnar og góðar hugsanir.  Þetta hefur verið mér ómetanlegur stuðningur. 

Stórt kærleiksnús á ykkur öll og blessun Guðs fylgi ykkur öllum.  

Búið að taka af mér ráðin og fata mig upp fyrir miðvikudaginn.

Ég er ein af þessum pjöttuðu konum sem sef ekki nema í silki og helst með svona smá blúnduverk hingað og þangað.  Náttföt eru ekki í myndinni já nema þá stuttar buxur og ermalausir toppar það gengur.  Mér finnst bómullarnáttföt þvílíkt ósexý svo ég hef nú ekki átt slíkan fatnað síðan ég var krakki og hafði ekki ætlað mér að fjárfesta hvað þá að klæðast slíku dóti.

 En í dag voru tekin af mér ráðin.

Það er nú búinn að vera smá undirbúningur fyrir þessa bæjarferð í dag, ja alveg síðan dóttir okkar kom til að stjórna heimilinu. 

Hún tilkynnti mér fljótlega eftir að hún kom að ég gæti ekki verið í mínum silki náttfötum á spítalanum það væri algjört must að kaupa ekta bómullarnáttföt og við færum í þann leiðangur á mánudaginn, sem sagt í dag. 

Ég fékk svona vægt áfall bara við tilhugsunina að fara að klæðast einhverjum rósóttum náttfötum frá M & S eða álíka magasíni.  Reyndi alveg eins og ég gat að mótmæla og reyna að koma henni í skilning um að mér myndi ekki festast blundur á brá í einhverju sem héti bómull.  Hvort hún vildi verða þess valdandi að móðir hennar yrði dópuð öll kvöld með svefnlyfjum þarna á spítalanum.  Svo yrði mér svo heitt í svoleiðis múnderingu og gæti fengið útbrot og því fylgdi kláði. 

Alveg sama hvað ég reyndi að streitast á móti bómull skildi það vera.  Svo miklu þægilegra ég ætti eftir að þakka henni eftir á og blablablabla....  Ég gafst auðvitað upp og í dag var FARIÐ MEÐ MIG til að kaupa náttföt eftir að hún hafði samþykkt að ég fengi að velja verslunina.  Ég færi ekki inn í eitthvað magasín hér, ekki að ræða það!  Svo það var keyrt niður á Prarizka og þar voru keypt tvenn BÓMULLARNÁTTFÖT!!!  en elskurnar mínar ég fann sko náttföt  sem voru með fyrirkomulagi eins og það heitir á Jennísku.  Pínu silki hér og smá dúllerí þar, bara ansi ,,lekker"  fyrir bómullardress. Þannig að ég tapaði ekki alveg baráttunni við mitt sjálfstæði. 

Á eftir fórum við saman mæðgurnar í hádegismat og síðan var keyrt heim þar sem úthaldið er nú ekki meir en þetta.

Já gleymdi að segja ykkur að það átti líka að rífa af mér inniskóna. 

 - Sko mamma þú ferð ekki með þessa skó.

- Nú hvers vegna ekki?

- Vegna þess að þeir eru með hæl. 

- Hæl?  Þetta kallar maður nú ekki hæla elskan, bara svona smá lyftingur

-Alveg sama þú kaupir flatbotna.

Þá fékk ég allt í einu stuðning frá mínum elskulega.  -Já en mamma þín hefur aldrei getað gengið á flatbotnuðu.

Ég hefði getað knúsað hann í tætlur enda var ekki oftar minnst á skókaup svo ég fer með mína góðu inniskó.

Nú er kominn svefntími á þá gömlu og býð ég ykkur öllum góðrar nætur og Guð geymi ykkur öll.

Helgin leið eins og dögg fyrir sólu.

Það var vel hugsað um konurnar á þessu heimili í gær.  Þórir minn snerist í kring um okkur mæðgurnar allan daginn og við nutum þess að láta hann stjana við okkur.

Þrátt fyrir að minn elskulegi sé eðal kokkur þá er hann ekki besti bakari í heimi.  Hann var allur að vilja gerður í gærmorgun og vildi ólmur baka bollur í tilefni dagsins.  Þar sem ekki var til nóg smjör í húsinu brá hann á það ráð, þrátt fyrir einróma mótmæli frá okkur mæðgum, að nota smjörva.  Það hlyti að koma í sama stað niður sagði hann.  Þið sem hafið bakað vatnsdeigsbollur vitið alveg hvernig deigið á að vera.  Hans varð pínu öðruvísi, en ekki gafst hann upp skellti einni plötu í ofninn og út komu tvíbökur.  Þá skellti hann aðeins meira hveiti í hræruna og prófaði í annað sinn.  Sko aldrei að gefast upp, útkoman varð hin sama svo þetta endaði því miður í ruslinu.  Æ,æ ég vorkenndi honum pínu hann vildi svo vel.

Annars leið helgin allt of fljótt. Á föstudag fórum við mæðgur í göngutúr hér í nágrenninu. Mér fannst ég vera voða dugleg en fann fyrir því daginn eftir.  Fór aðeins of langt og geyst.

Í gær bauð Þórir okkur í nudd á Hotel Mandarin sem ég varð því miður af vegna þess að nuddarinn tók engan séns á sjúkling eins og mér.  Ég skal viðurkenna að ég varð fyrir smá vonbrigðum en skildi afstöðu nuddarans og lét mig bara dreyma um gott nudd á meðan ég beið eftir Soffu minni og mínum elskulega.  Iss ég á þetta bara inni, ekkert mál.

  Á eftir var okkur svo boðið í mat á Mandarin og ég var bara mjög dugleg að borða. Sem sagt frábær konudagur með dóttur og eiginmanni.

Ég er ansi löt að kommentera hjá ykkur bloggvinir mínir. Ég fylgist samt með ykkur öllum á hverjum degi. 

 Sendi ykkur öllum sem kíkja hér inn hlýjar kveðjur héðan úr sveitinni og snjónum.