Áramótin við Moldá

Að stíga á stokk, ekki einu sinni eldspítnastokk og strengja þess heit að gera eða ekki gera hitt eða þetta á nýju ári hefur aldrei hvarflað að mér. Básúna út um borg og bæ sitt áramótaheit og verða síðan að koma með skottið á milli lappanna og biðjast afsökunar á því að hafa ekki staðið við gefið loforð.  Úps, nei askotakornið, held bara ekki.

En það eru örugglega margir sem eiga eftir að gera einhver áramótaheit nú um þessi áramót og ég segi bara good luck you guys!

 Á miðnætti verður sjálfsagt sungið Hin Gömlu kynni gleymast ei, í stað Nú árið er liðið þar sem við höldum uppá nýja árið með góðum erlendum vinum okkar hér í Prag. Átján vinir okkar ætla að koma saman á Reykjavík og fagna með okkur nýju ári.  Hér er það siður að hafa einsetinn veitingastaðinn okkar þetta eina kvöld ársins þannig að gestir hristast vel saman undir lifandi tónlist og kampavíni. 

 Pragbúar eru ansi skotglaðir og er mikil rakettusýning á vegum borgarinnar á miðri Moldá.  Dálítið áhættusamt að vera þarna úti þar sem Tékkar eru ansi skotglaðir. 

Við ég og minn elskulegi förum nú að tygja okkur til og renna í bæinn með fullan bíl af áramótaskrauti, höttum ýlum, stjörnuljósum og borðbombum til að gera veitingastaðinn okkar eins áramótalegan og hægt er.  Held meira að segja að það sé fullbókað fyrir kvöldið.  Góða skemmtun hvar sem þið eruð í heiminum og farið varlega.  

 

 

  

Nú reynir á athyglina..

..sagði minn elskulegi þar sem ég var að rúlla upp laugardagsmogganum. ,,Ha, hvað meinarðu?" Ekkert svar en var að vappa svona fram og til baka yfir öxlina á mér.  Ég staldraði við mjög svo feminiska grein um hátíðarförðun kvenna.  Ekki veitir nú af að kynna sér nýungar í sparsli og hyljurum þegar maður er kominn á minn aldur.  Hehemm. 

Með greininni fylgdu tvær myndir, önnur heljarinnar stór af konu á mínum aldri svo og annarri barnungri.  Eitthvað fannst mér kunnuglegt við eldri skvísuna og varð svona ,tvíbaka", já eða ,,þríbaka" hjá mér. En þar sem greinin vakti næstum óskipta athygli mína var ég svo sem ekkert að pæla í myndunum.  Þá kemur minn elskulegi yfir öxlina á mér, (þoli ekki þegar lesið er yfir öxlina) og segir ,,kannastu ekki við þessa konu"  ,,Ha, hvaða konu" segi ég og rúlla blaðsíðunni upp.  ,,Nei, ég þekki þessa konu ekki"  hann: ,, er ekki allt í lagi með þig, skoðaðu myndina betur, sérðu ekki munnsvipinn"  ég: ,, nei, á ég að gera það?"  Ég er reyndar alveg rosalega ómannglögg en þessa konu átti ég víst að þekkja vel.  Minn elskulegi gefst upp og segir: ,, rúllaðu niður og sjáðu hver er modelið " 

Ég fékk vægt sjokk,   haldið ekki að þessi flotta skvísa hafi verið besta vinkona mín alla tíð síðan við vorum í níu ára bekk.  Hálfsíðumynd af þessari fallegu vinkonu minni og ég þekkti hana ekki!  Mér varð að orði þegar ég var búin að átta mig á þessu:,, Andskoti ég held ég verði að fara á stúfana og kaupa mér hyljara og reyna að sparsla aðeins upp í hrukkufjandana.  Þetta er alveg ótrúlega flott eða heyrðu heldur þú að það sé búið að redúsera myndina, þeir eru nú rosalega góðir í því þessir ljósmyndarar?"  Svar frá mínum elskulega:,, enga öfund, hún er svaka flott á myndinni"

Nei í alvöru Ásta mín þú er rosalega flott og hefur alltaf verið.  Fæ vonandi leiðbeiningar hjá þér næst þegar ég kem í heimsókn   Ekki veitir af!!!!!!!!!

 

 

Naglasúpan endalausa.

,,Ertu svöng?" spyr minn elskulegi í gærkvöldi og ég svara ,,nei, plís ekki meiri mat!" En fyrr en varir er komin kalkúnsamloka á disk með bacon og majó og auðvitað er þessu skóflað í sig með góðri lyst enda getur minn búið til veislumat eins og kerlingin sem notaði naglann í ævintýrinu góða.

Við höfum svo sem farið í skógargöngu með hundinn til að létta aðeins á okkur en þegar heim er komið er bara farið í það að laga heitt súkkulaði með Marshmallow!  Hreint út sagt ógeðslegt! En mikið rosalega er það samt gott! 

Sem betur fer held ég að allir afgangar séu á þrotum.  Hangikjötið var notað kalt með uppstúf og grænum Ora, rjúpurnar fóru í tartalettur og svo síðast en ekki síst kalkúninn góði.  Í gær tók ég mig til og henti öllu úr báðum ísskápunum sem ekki var nógu gott í hundskjaft.  En ég tímdi ekki að farga restinni af kalkúninum sem auðvitað kom sér vel í gærkvöldi.

Var að hugsa um að henda öllu sælgæti sem fyrirfinnst hér í húsinu í poka og gefa hússtýrunni á morgun.  Þá loksins verð ég ánægð, ekkert gúmmelaði lengur til!

 

Bíbí og konfekt við arineld

Síðastliðna nótt kláraði ég bókina hennar Vigdísar Grímsdóttur um æviferil Bíbíar Ólafsdóttur. Það tók dálítið á að lesa um viðburðaríka ævi þessarar konu og Vigdís kemur frásögn hennar til skila á einlægan og áhrifaríkan hátt.

Ekki veit ég hvort það voru áhrif við lestur bókarinnar eða bara hrein græðgi sem gerði það að verkum að ég úðaði í mig konfekti á meðan ég gleypti í mig síðu eftir síðu. Ég er ekki mikið fyrir sælgæti en ég bara gat ekki hætt að stinga upp í mig mola eftir mola.  Ef til vill var ég að bæla frá mér óæskilegum hugsunum sem leituð á mig öðru hvoru eða einhver var þarna úti sem langaði svo mikið í súkkulaði.  Hef ekki hugmynd en þetta var óneitanlega dálítið einkennileg hegðun af minni hálfu.

Vigdís hafðu þökk fyrir að koma þessu á blað, hefur örugglega ekki verið átakalaust.    

    

Áramótaauglýsingin enn í umræðunni, en hvað ætli margir horfi á herlegheitin?

Gæti hugsast að sumir færu bara út að skjóta upp einni rakettu með börnum sínum nú eða fá sér fá sér aðeins meira af nýjársborðinu svo eru þó kokkuð margir sem nota auglýsingatímann í það að fara á salernið.  Þar færi nú rándýr auglýsing fyrir bý.  Klár á því að það verður skoðanakönnun á nýju ári, hversu margir horfðu á herlegheitin.  Og gaman verður að heyra svörin. ,, Nei ég skrapp nú bara sí svona á klóið" eða ,, nei amma hringdi einmitt í mig þá"  eða eitthvað annað skemmtilegt.

Annars man ég eftir því í gamla daga þegar Bessi heitinn Bjarnason og Árni Tryggva héldu uppi mjög skemmtilegum auglýsingum fyrir Happdrætti Háskólans.  Faðir minn, blessuð sé minning hans, mátti aldrei missa af þessu og beið alltaf spenntur eftir að sjá hvaða grín vinirnir kæmu með á nýju ári og skemmti sér alltaf jafn vel.

Ég var nú líka svo fræg að koma fram eitt árið í nýjársauglýsingu Happdrætti Háskólans með Randveri vini mínum Þorlákssyni.  Nú kemur hann fram með ekki ófrægari manni en John Cleese, sko minn mann, góður!   

Ó helga nótt.

Nú hefur færst ró yfir heimilið og stjörnubjartur himinn hvelfist yfir okkur með allri sinni dýrð hér að Stjörnusteini.  Við erum búin að eiga yndisleg jól með litlu fjölskyldunni okkar bæði í gær og í dag og nú sit ég hér ein við kertaljós og nýt kyrrðarinnar.  Litla sálartetrið mitt er fullt af þakklæti fyrir þá blessun sem fylgir barnaláni en mikið hef ég saknað Soffíu minnar, litla skriðdrekans,Þóri Inga og Steina  þessi jól.  En það er ekki hægt að heimta allt hér í henni veslu, svo maður verður bara að vera þakklátur fyrir það sem Guð gefur manni hverju sinni. Og það koma jól eftir þessi jól.

Þegar þið vaknið í fyrramálið, gleymið ekki að gefa smáfuglunum. Það leynist alltaf einn og einn á meðal þeirra sem fylgja ykkur á lífsleiðinni. 

 

 

 

 

Mamma þú verður að snúa messunni við!

Allt frá því ég var barn var sest niður klukkan sex, fjölskyldan og móðuramma mín og hlustað á messuna í útvarpinu og þessum sið hef ég haldið.  Ég varð mér út um kassettu hjá Ríkisútvarpinu með jólamessunni eftir að ég fór að halda jól hér og hún var spiluð alla vega í fimm ef ekki sex ár.  Það var dálítið fyndið með þessa spólu það varð að snúa henni við í tækinu þegar messan var hálfnuð og stundum gall í krökkunum: ,, mamma þú verður að snúa messunni við" 

Ég man í gamla daga þegar amma mín sussaði á okkur systkinin.  Við skildum sitja prúð og hljóð og hlusta á ritninguna og syngja alla sálmana á meðan mamma mín var yfirleitt að sýsla eitthvað í eldhúsinu en alltaf kom hún inn í stofu til að syngja með okkur Heims um ból, helg eru jól.

En talandi um messuna okkar hér í Prag þá nefndi ég þetta einhvern tíma við vinkonu mín og sagði að við værum eiginlega alveg búin að fá nóg af því að snúa alltaf jólamessunni svo hún  sendi  mér, fyrir nokkuð mörgum árum, jólamessuna á CD.  Þvílíkur munur, nú þurfti ekki að snúa við messunni og falleg ritning og sálmar komu óhindruð úr geislaspilaranum. 

 En ef satt skal segja þá held ég að öll fjölskyldan sé farin að kunna jólaerindi Dómkirkjuprests upp á sína tíu fingur svo nú er kominn tími til að endurnýja messuna á þessu heimili. Mér datt í hug á aðfangadag að seinka jólunum hér um eina klukkustund og hlusta á messuna í beinni á netinu en æ ég vissi að það myndi ekki falla í góðan jarðveg hjá heimilisfólkinu svo og að það er ekki alveg að gera sig þetta net stundum, og hlusta á messuna í ,,stakadó" úps, held bara að það geri sig ekki. 

Svo nú ætla ég að gera mér ferð upp í útvarp og fá nýja jólamessu fyrir næsta ár, veit ekki hvort þetta liggur léttilega fyrir almenning, alla vega var það ekki þannig í gamla daga þegar ég fékk kassettuna góðu.  Þá varð ég að fara bakdyra megin og grenja þetta út. En þar sem ég þekkti vel til hjá þeirri stofnun var þetta ekki mikið mál fyrir mig en ég man að fólk sem bjó þá líka erlendis skildi ekki hvernig þetta var hægt.  Ég held samt í dag að þetta sé ekki mikið mál, ætla alla vega að kíkja á gamla liðið þarna hjá RUV. og e.t.v. man einhver eftir mér. Svo er nú hann ,,litli" bróðir minn þarna  og hann reddar þessu örugglega snarlega ef ég þekki hann rétt.

Jólakveðja frá Stjörnusteini

Megi jólin færa ykkur frið og fögnuð hvar sem þið eruð stödd í heiminum kæru vinir og fjölskylda.  Njótið samverustunda í faðmi fjölskyldu og vina og hafið það reglulega huggulegt um hátíðina. Kveikjum á friðarkertum og minnumst þeirra sem ekki eru lengur á meðal okkar og biðjum fyrir öllum nær og fjær.

Jólaknús til ykkar allra frá okkur hér að Stjörnusteini.

 

Jólaklukkur hljóma í byrjun lesturs jólakveðja hjá Ríkisútvarpinu

Það var ekki laust við að lítið tár eða tvö læddust í augnkrókana áðan þegar lestur jólakveðja hófst nú fyrir stuttu  í Ríkisútvarpinu. Síðan ég man eftir mér hafa jólakveðjur landsmanna verið órjúfanlegur hluti Þorláksmessu ef frá eru talin þau ár sem við náðum ekki útvarpstengingu hér í Tékklandi. 

Á okkar heimili á Íslandi var Þorláksmessa ávallt mjög skemmtileg.  Minn elskulegi var yfirleitt á kaf í vinnu þar sem við rákum veitingastað í miðborginni en ég naut þess að vera heima með börnunum og klára undirbúning jólanna.  Um kvöldið þegar búið var að loka Matstofunni fengum við hjónin okkur göngutúr niður Laugarveginn og alltaf var stoppað hjá gull- og úrsmiðunum Jóni og Óskari og fengið sér koníakslögg.  Haldið var síðan áfram alla leið niður í miðbæ með smá stoppum hingað og þangað þar sem kunningjum og vinum var óskað Gleðilegra Jóla.  Eftir bæjarrölt var haldið í Hraunbæinn og kíkt aðeins inn hjá góðvinum okkar.  Þegar heim kom var síðan jólatréð skreytt.  Yfirleitt var það nú minn elskulegi sem stóð í því en ég var góð þar sem ég sat í stól og stjórnaði verkinu með harðri hendi.  Stundum laumaðist ég aftur inn í stofu þegar minn elskulegi var sofnaður og ,,lagaði" aðeins skreytinguna eftir mínu höfði.

Já það hefur mikið breyst hér síðan við héldum okkar fyrstu jól hér í borg og ein Þorláksmessa er mér ofarlega í huga núna þegar ég skrúfa til baka.  Ekki man ég nú hvaða ár það var en það er örugglega langt síðan. 

 Allavega var Soffa okkar ekki hér þá með okkur þau jólin því annars hefði ég ekki verið svona alein á Þorláksmessu.  Ætli sonurinn og minn elskulegi hafi ekki verið á kafi í vinnu því ég man bara eftir því að ég var að ganga hér ein um götur Prag í frostkaldri nóttinni og tárin streymdu niður andlitið, mikið fannst mér ég þá vera einmanna. Mikið saknaði ég þá þess að vera ekki heima á rölti niður Laugarveginn. 

 Já stundum var erfitt að vera hér í ókunnu landi en mikið má ég vera þakklát fyrir að þessi tilfinning kemur örsjaldan yfir mig og í dag hef ég næstum alla fjölskylduna hér hjá mér.  Alla nema Soffu mína og hennar fjölskyldu.  Mikið sakna ég þeirra núna.

  

Skata, hangikjöt, rauðkál og jólakveðjur útvarpsins á Þorláksmessu

Hér hefur aldrei fengist leyfi til að elda skötu á heimilinu á Þorláksmessu enda borða ég ekki ónýtan mat!  En minn elskulegi verður að fá þetta ómeti  svo Skatan er komin hingað fljúgandi yfir hafið og staffið okkar og gestir verða bara að láta sig hafa það að þola ammoníaklyktina eina ferðina enn.

Þeir íslendingar sem borða Skötu og eru hér í borginni yfir hátíðarnar koma alltaf saman á Rest. Reykjavík og gæða sér á þessum þjóðlega rétti með tilheyrandi ummi og jammli.  Við hin sem ekki borðum Skötu fáum okkur sjálfsagt í ár af jólahlaðborðinu okkar.  Ef satt skal segja er ekki ýkja mikið um gesti á Reykjavík á Þorláksmessu þeir hrökklast í burtu um leið og lyktin fer að berast inn í salinn og út á götuna

Það er kominn mikill hátíðarblær hér yfir heimilinu.  Rauðkálið soðið, grunnurinn af rjúpusósunni mallar í potti og hangikjötið komið yfir og húsið ylmar af Þorláksmessulykt, alveg eins og það á að vera.  Nú bíð ég bara eftir að jóakveðjurnar byrji í útvarpinu, Guði sé lof fyrir netið, og á meðan ég hlusta á þær sný ég mér að því að laga eftirréttinn.

Núna á eftir rennum við í bæinn og hittum vini og kunningja í hundrað turna borginni okkar og röltum út á Stare Mesto en þar er jólamarkaður og meiri háttar jólalegt.  Man ekki eftir að hafa séð eins smekklegar jólaskreytingar ein og í ár. 

 

Jólaþankar hvutta - allt á hvolfi

Þetta er ekki alveg í lagi!  Nú er búið að planta einhverju heljarins jólatré þar sem ég sef yfirleitt helmings nætur.  Hvað er að þessu fólki, nú spyr ég bara eins og ómálga dýr. Hverslags frekja er þetta!   Ég er búinn að reyna í allt kvöld að finna mér nýjan stað en þetta er ekki alveg að gera sig hér núna á þessu heimili. Þau bara sitja hér við kertaljós og hafa það huggulegt með glymjandi jólalög, sem ég kann nú ekkert að meta og segja mér að fara í körfuna mína.

 Japp, hún er svo sem nógu flott,rosalega jólaleg með rauðu plussi og einhverjum kodda sem ég tek nú alltaf og hendi á gólfið.  Hann er víst rosalega jólajóla en ég kann ekkert að meta þetta dúlludangl.  Vil bara mína körfu eins og hún hefur verið undanfarið ár. Ummm... góð lykt af mér. talandi um lykt þá var ég settur í bað og fóstra mín lét mig fá allsherjar jólakilippingu og ekki bara það, fóstra mín úðaði einhverri ilmlykt á mig sem hún keypti einhverstaðar í útlöndum svo nú lykta ég eins og... , ja ég segi ekki meir.  Þetta jólastand er eiginlega alveg að fara með mig en nú skal ég segja ykkur nokkuð, ég veit að ég á sokk hjá arninum og hann er fullur af nammi, en auðvitað fæ ég ekki að smakka á því fyrr en á aðfangadag.  En þetta skrauttré sem er að þvælast fyrir mér núna úff er ekki alveg að meika það en  OK, það leynast einn ef ekki tveir pakkar undir því handa mér á aðfangadagskvöld því ég hef aldrei verið skilinn útundan.  Svo ég fyrirgef fóstru minni og ætla að reyna að vera þægur næstu daga vegna þess að ég á von á fullt glaðning. 

 

    

Jólaskaup Orkuveitunnar

Allgjör snilld!  Starfsfólk með húmorinn í lagi.  Þeir sem ekki hafa kíkt á myndbandið ættu að gera það hið snarasta.  Lífgar upp á svartasta skammdegið og kemur öllum í gott skap.  Ætli þau verði fengin til að troða upp í Áramótaskaupinu?  Það mætti alveg borga fyrir svona skemmtilegheit!

 

„Rei, rei, ekki um jólin"

,,Jólaballinu" fer nú senn að ljúka

Var aðkoma inn úr frostkaldri nóttinni eftir að hafa verið með mínum elskulega í næst síðasta jólapartýi ársins 2007.  Trallallalla mikið er ég fegin að þessum jólagleðskap fer að ljúka og við getum bara sest niður og ,,chillað" hér heima í kotinu okkar.  Annars var þetta frábær veisla hjá Hollenskum vinum okkar þar sem samankomnir voru allra þjóða listamenn, frægir sem og minna frægir. 

Því miður misstum við af því að hlusta á nokkrar af mínum kunningjakonum, sem komu saman í kvöld og gengu um miðborgina og sungu jólalög. Þær komu við á Restaurant Reykjavík og sungu fyrir gesti og gangandi en við sendum þjónana okkar út á götu sem færðu þeim heitt jólaglögg frá okkur sem var víst vel þegið þar sem frostkuldinn var farinn að herja á beinin.

Vinkonan gat ómögulega munað hvar hún hefði gift sig!

Var þetta jólastress eða hvað?   Í snarvitlausu veðri hittust vinkonur mínar í Langholtskirkju þar sem tónleikar voru haldnir til minnangar Sturlu Erlendssonar sem lést fyrir tæpu ári síðan. Búið var að kaupa miða og fram að síðustu stundu var beðið eftir einni okkar sem, ja ef satt skal segja, er iðulega ansi róleg í tíðinni. Þar sem ekkert bólaði á minni héldu þær að hún hefði bara ekki treyst sér út í veðrið og ákveðið að halda sig heima en svo var nú aldeilis ekki raunin.

Eftir tónleikana var ákveðið að fara á kaffihús og spjalla aðeins saman.  Þegar þær vinkonurnar, sem höfðu notið frábærra tónleika Fóstbræðra, mættu á kaffihúsið situr ekki mín bara þar og er ansi kindarleg á svip.  Hún hafði bara alls ekki munað hvort hún hefði gift sig í Langholtskirkju eða Áskirkju fyrir 36 eða -7 árum!   Það skal tekið fram að þessi vinkona okkar er fædd og uppalin í Reykjavík.

Þegar hún kom að Langholtskirkju en vinkonurnar voru búnar að segja henni að tónleikarnir væru í kirkjunni sem hún hefði gift sig í, fannst henni ekkert kunnuglegt við umhverfið enda hefur mikið verið lagað í kring um kirkjuna síðan 1969.  Og eins og hún tók til orða: ,, það voru svo margir bílar á bílastæðinu svo hún sá ekki almennilega hvort hún væri á réttum stað".  Hún ákvað með sjálfri sér að þetta gæti ekki verið rétta kirkjan og hélt að Áskirkju en þá kannaðist hún heldur ekkert við að hafa gift sig þar

Þetta held ég að sé hámark jólastressins!  Því við hinar vinkonurnar neitum því alfarið að þetta sé ,,old timer" við erum ekki svo gamla eða kalkaðar að muna ekki hvar við giftum okkur þó árin séu orðin ansi mörg.

  

Litla jólatréð sem lenti í hrakkningum

Ég er litla jólatréð sem á ættir mínar að rekja til Riga alla daga síðan á 16. öld.  Síðan lágu leiðir ,,fortrjáa" minna til Dresden á 19.öld en það var ekki fyrr en á 19. öldinni að við komum til Íslands með Dönum. Ég hef borið mín börr hér í Tékklandi þar til fyrir stuttu að menn komu með axir og tól og hjuggu mig niður og hentu mér upp á pallbíl og brunuðu með mig til borgarinnar.

Það fór ekkert sérlega vel um mig þarna á leiðinni innan um önnur tré sem örlögin höfðu líka leikið grátt en við því var ekkert að gera við gátum öll hlakkað til að lenda inná góðum heimilum og verða skreytt með ljósum og glingri og notið þess að láta börn sem og fullorðna dáðst af okkur.  Ég var líka viss um að ég yrði flottast af þeim öllum því minn stofn var beinn og greinarnar lögulegar eins og hefðartré sæmir.

Eftir að hafa dúsað þarna á pallbílnum í nokkra klukkustundir var prísundin loks á enda og mér var komið fyrir á einum jólamarkaðinum.  Ekki leið á löngu þar til lítil hnáta með rauða húfu kom auga á mig innan um alla vini mína og sagði: , Mamma þarna er tréð okkar"  Móðirin kom og skoðaði mig í bak og fyrir og síðan heyrði ég að,, jú, þetta gæti gengið, ekki of stórt og yrði fallegt í króknum í stofunni"

Þar með var ég tekið og troðið í gegn um einhverja forláta vél sem vafði mig plastneti, ekki beint þægilegt en ég lét mig hafa það því nú var stundin alveg að renna upp, ég yrði flottasta og dýrasta tréð um hátíðina.

 Fjölskyldan bar mig að bílnum en þar sem ég var í stærra lagi var ómögulegt að koma mér fyrir í Skodanum svo mér var komið fyrir uppá toppi bílsins og beislað kirfilega niður eða svo hélt þessi yndælis fjölskylda.  Við vorum rétt komin út á hraðbrautina og bíllinn brunaði á þó nokkrum hraða fór að hrikta í böndunum og ég fann hvernig losnaði um þau smátt og smátt þar til festingarnar gáfu sig og ég flaug af bílnum og lenti harkalega á malbikinu.  Bíllinn með fjölskyldunni brunaði frá mér því auðvitað tóku þau ekkert eftir þessu þar sem þetta gerðist á einu augnabliki.

Þarna lá ég síðan og gat enga björg mér veitt.  Bílar þutu hjá og var mesta mildi að ekki hlaust stórslys af þar sem ég lá á miðri akreininni. Allt í einu stoppaði ökumaður og vippaði mér upp í bílinn sinn og þar með var mér bjargað frá því að enda ævi mína útí vegkanti hér í Tékklandi.  Ég eignaðist sem sagt nýja fjölskyldu sem fer örugglega vel með mig og gerir mig að fallegasta jólatrénu í þorpinu en mér er nú oft hugsað til litlu stúlkunnar með rauðu húfuna sem valdi mig í byrjun, en vona bara að hún hafi fundið eitt af fjölskyldu minni sem gleður hana um jólin.