Mikið má þakka barnalánið

Tárin leituðu ósjálfrátt í augnkrókana þar sem ég sat við matarborðið á laugardaginn og horfði á fallegu fjölskylduna mína samankomna.  Barnabörnin okkar tvö Elma Lind, sem var að koma í fyrsta skipti í heimsókn til afa og ömmu, Þórir Ingi alla leið frá Íslandi, börnin okkar tvö og tengdabörn.  Amma Sóley frá Grenivík og Ingunn frænka.  Mikið fannst mér við vera rík!

Þar sem þakkargjörðarhátíðin var senn á enda fór vel á því að þakka fyrir barnalánið og þá blessun sem fylgir velgengni í lífi og starfi.  Afinn stóð sig að sjálfsögðu vel í eldhúsinu og kalkúninn rann ljúffenglega niður með tilheyrandi stuffing og gúmmelaði.  Kærkomin stund með fjölskyldunni.

Fékk víðáttubrjálæði á flugvellinum og amma alveg búin á því!

Það var tómlegt að koma heim í gærkvöldi eftir að hafa keyrt Ömmustrák á flugvöllinn. Engin hlátur eða grátur, engin sem æddi hér um húsið á litla bílnum sínum eða snerist eins og skopparakringla umhverfis hundinn.  Ég var búin að gleyma hvað þessi aldur er rosalega skemmtilegur.  Alltaf eitthvað nýtt á hverjum degi. Mikið eigum við eftir að sakna þín litli stúfur. 

Barnið fékk víðáttubrjálæði þegar við komum á flugvöllinn þar sem aðeins ein vél var að fara í loftið á þessum tíma og flugstöðin hálf tóm.  Amma varð að hendast um alla flugstöðina á eftir þeim stutta þar sem hann hljóp frjáls ferða sinna og hélt þessa líka ræðu á sínu eigin tungumáli sem enginn skildi á meðan foreldrarnir bókuðu farangurinn inn.  Það var erfitt að sjá á eftir þeim heim í þetta skiptið þar sem jólin nálgast óðum og þau ekki hér um hátíðarnar. En ferðin heim gekk vel og við sjáumst fljótlega aftur ekki seinna en í febrúar.

 

Okkur gleymist stundum að þakka.

,,Við lifum í landi þar sem að minnsta kosti mataráhyggjurnar eru ekta, þar sem flestir álíta að ekkert skifti máli nema þær"  segir í Strompleik Laxness. Mikill sannleikur í þessum orðum  því heimurinn hefur lítið breyst, því miður.

 Þakkargjörðarhátíðin finnst mér vera fallegur siður.  Að fylgjast með hvernig fjölskyldur reyna eftir fremsta megni að sameinast á einum stað þrátt fyrir að haf og lönd skilji að alla jafna.  Við sem eigum nóg að bíta og brenna, heilbrigði og góða fjölskyldu meigum þakka fyrir það af heilum hug.  Það eru ekki allir svo lánsamir því miður. 

Um helgina ætlar hópur vina okkar frá Ameríku að sameinast á veitingastaðnum okkar og halda hátíðlega uppá daginn.  Sumir eru svo heppnir að fá hluta af fjölskyldunni yfir hafið og þannig er það einmitt líka hér í okkar litlu fjölskyldu.  Í kvöld koma þau fljúgandi yfir hafið dóttir okkar og fjölskylda og fyrir það erum við þakklát.

 

Fátækum ekki boðið upp á kalkún í New York

Ömmustrákur er að koma fljúgjandi yfir hafið

Mikið hlakka ég til að knúsa litla kútinn minn í kvöld.  Vona bara að hann muni eftir okkur hér, afa og ömmu í útlandinu. Litla rúmið hans er komið inn í herbergi.  Hér fær enginn að búa um það rúm nema ég, það er eins og helgistund þegar ég er búin að slétta sængina og koma öllu fyrir eins og ég vil hafa það.  Svona eru nú ömmur einu sinni, algjörlega ruglaðar!  

Elsku kútur minn góða ferð yfir hafið.  Hér verður hátíð í bæ næstu daga. 

Calendar Girl

Sko þá gömlu. Ég er mörgum sinnum búin að segja vinkonum mínum í International Womens Club að koma með svona dagatal til fjáröflunar í staðin fyrir hundleiðinlegar myndir af styttum og húsþökum hundrað turna borgarinnar. Við gætum stórgrætt og hjálpað miklu fleirum en hingað til.  En það bara þorir enginn að taka af skarið.  Ætti ég að slá til á næsta ári? 

101s árs ellilífeyrisþegi afklæddi sig í þágu í góðgerðarmála

Yessss...ég hafði það af!

Hún lofthrædda ég hékk í ljósakrónunum í orðsins fyllstu hér í dag.  Ástæðan, hreingerningaræði! Ég þakka fyrir að hafa ekki fjárfest í fleiri kristalskrónum hér í landi kristals og glers.  

 Bara að horfa á stiga þó ekki sé nema eldhúströppurnar fer maginn í hnút og ég sé mig í anda, brotna og lemstraða liggjandi eina og yfirgefna, því auðvitað stend ég alltaf í þessum stórræðum þegar minn elskulegi er fjarverandi. En fyrir þá sem ekki vita er lofthæðin hér yfir 3 metrar og það er fyrir mig eins og að horfa niður í hyldýpi. 

 Ég skammast mín hálfpartinn fyrir aumingjaskapinn þó allri fjölskyldunni sé vel kunnugt um þessa lofthræðslu mína. En í dag hafði ég þetta af!  Ákvað að horfa bara upp aldrei niður og þarna dinglaði ég skjálfandi fram og aftur í nokkrar klukkustundir með hjartað í buxunum. Með kristalsúðann í annarri hendinni og klútinn í hinni hélt ég út darraðardansinn og er stolt af! Verð sjálfsagt að drepast úr harðsperrum á morgun þar sem allir vöðvar spenntust þannig að ég varð að setjast skjálfandi niður af og til.  Veit ekki hvort það var af því ég var svona skíthrædd eða bara áreynsla.

 En kristalskrónurnar mínar lýsa hér upp skammdegið, hreinar og gljáandi og endurspegla ljósbrotum á veggi í öllum regnbogans litum. Alveg eins og í Pollýönnu. 

  

Fyrir þá sem vilja upplifa eitthvað öðruvísi...

..og eiga leið um Frönsku-Sviss Þýskalands verða að heimsækja Pflaums Posthotel í Pegnitz. Algjör ævintýraheimur fyrir þá sem hafa áhuga á innanhúsaarkitektúr,  og ekki verða matgæðingar sviknir þar sem eldhúsið er frábært. 

PPP hefur verið í eigu sömu fjölskyldunnar síðan 1707.  Listamaðurinn og innanhúsaarkitektinn Andreas Pflaum rekur það í dag ásamt bróður sínum sem er listakokkur. Fyrir 30 árum var hótelið endurbætt og fjölskyldan keypti tvö hús við hliðina sem voru samtengd því gamla. 

 Dirk Obliers innanhúsaarkitekt aðstoðaði vin sinn Andreas Pflaum við að innrétta hótelið á sínum tíma og þar hafa þeir vinir farið á meistaralegt flug.  Ekkert herbergi er eins hannað og hvert skúmaskot er nýtt til hins ýtrasta.  Sumum gæti þótt nóg um t.d. er bókaherbergið þakið bókum frá gólfi til lofts og þvílíkt og annað eins bókasafn!  Allt á rúi og stúi, mig langaði rosalega til að fara og laga aðeins til þarna inni.  Mikið er um ranghala í húsinu og minnir dálítið á völundarhús þar sem lýsing og speglar villa manni sýn.  Listaverkin eru eins og frosin ofan í gólfin, skúlptúrar og gínur klæddar furðufötum gera andrúmsloftið mjög óvenjulegt og jafnvel dálítið spúkí.

En sjón er sögu ríkari.  Ekki láta þetta fara fram hjá ykkur ef þið eruð á leið um þetta svæði!  Læt hér fylgja slóðina Info@ppp,com eða www.ppp.com

  

Ekkert þras eða málalengingar - frábær jólastemmning

Hér á heimilinu hefur alltaf verið dálítill höfuðverkur og pælingar þegar huga skal að jólagjöfum handa fjölskyldunni og við, ég og minn elskulegi ekki alltaf verið sammála um kaupin þannig að oft hefur það dregist langt fram í desember að komast að samkomulagi, eftir málaþras og stundum óþarfa pirring.

En að þessu sinni vorum við eins og einn hugur.  Skelltum okkur yfir landamærin og redduðum 98% gjafalistans á mettíma án þess að þurfa að þrasa um einn einast hlut. Frábært, ætli þetta sé aldurinn? Allavega var eitthvað mjög sérstakt í gangi. En nú er spurningin, hvernig falla gjafirnar okkar í kramið hjá krökkunum?  Það verður nefnilega ekki auðvelt að skila þessu aftur eftir jól  Úps!

Tengdasonurinn á afmæli í dag

Þorsteinn Már er ,,afmælisbarn" fjölskyldunnar í dag.  Til hamingju með daginn Steini minn.  Vonandi hlýjar afmælisgjöfin frá mér sem við eiginlega ,,stálum" frá tengdapabba þínum seinast þegar þú varst hér hjá okkur.  Annars er hann alveg búinn að gleyma þessu prakkarastriki okkar  held ég.  Hlökkum til að sjá ykkur hér í næstu viku.  Njóttu dagsins!

Þráinn Bertelsson með nýja bók

Í dag kom út ný bók eftir vin okkar Þráinn Bertelsson og ég og minn elskulegi óskum honum innilega til hamingju.  Hér ríkir mikil eftirvænting að fá að líta þetta verk augum og verður örugglega slegist um hver fær fyrstur að lesa.

 Ég hef haft það á tilfinningunni að þessi bók eigi eftir að slá í gegn, veit ekki af hverju en stundum fæ ég mjög sterk hugboð sem yfirleitt sannreynast.  Þráinn minn til hamingju með ,,skrudduna" þína eins og þú orðaðir það sjálfu hér áðan í póstinum. Held að þetta sé aðeins meira en einhver skrudda heillakallinn. 

Föstudagþankar hvutta - Ég vil fá stígvél og ekkert múður.

Eðalhundar eins og ég erum ófúsir til að fara út í votviðri en það getur hún fóstra mín ekki skilið.  Mér er hreinlega hent út í veðrið og síðan hundskammaður hvað ég sóða allt út þegar inn er komið.  Af hverju kaupir hún þá ekki handa mér vaðstígvél, þau fást í Harrods í London.  Hún ætti nú að vita það, búin að versla þar margsinnis allskonar dót handa mér.

Nei hér er þusað og tuðað,, sittu á mottunni",,bíddu ég verð að spúla þig áður en þú kemur inn"  ,,ekki lengra, heyrirðu það"  Auðvitað heyri ég þetta, ég er með ljómandi heyrn, það þarf ekki alltaf að öskra svona á mig!  En hvers vegna má ég þá ekki bara vera inni þar til styttir upp?   Eða hvers vegna kaupir hún ekki stígvél handa mér?  Hoppar bara uppí næstu flugvél og brennir til London og nær í eitt, ja tvö pör stígvél í Harrods, síðan getur hún keypt eitthvað sætt handa mér í jólagjöf í leiðinni.  Annað eins er nú gert á þessu heimili.

 

 

 

Fer ekki framhjá okkur - jólin eru á næsta leiti

Það eru blessaðir ,,trukkadriverarnir" sem alltaf minna mig á að jólin eru á næsta leiti. Nú, af hverju þeir spyrja örugglega margir ? Jú vegna þess að þeir eru með þeim fyrstu sem skreyta ferlíki sín með jólaljósum og það fer ekki fram hjá neinum sem keyrir hér á hraðbrautunum.  Þessar ljósaskreytingar geta stundum gengið svo langt að maður missir athyglina við keyrsluna. 

 Jólatré í framrúðunni eða stórt ljósaskilti með Merry Christmas glepur oft augað og ekki beint æskilegt að fá þetta beint framan í sig á 140 km hraða en ósjálfrátt lærir maður að horfa fram hjá þessu. 

Annað er líka rosalega vinsælt hér hjá Tékkum.  Sumir gerast svo djarfir að setja grænar perur í ljósabúnaðinn að framan svo það er eins og grænn froskur komi á móti manni.  Lögreglan tekur nú venjulega á þessum málum og gerir bílana upptæka en þó nokkrir virðast komast upp með þetta þá sérstaklega úti á landsbyggðinni.  Hef aldrei skilið þennan húmor hjá blessaða fólkinu hér.  

Stórglæsilegt - hitti beint ÍMARK

Andri Már Ingólfsson markaðsmaður ársins!  Til hamingju Andri!  Kom okkur svo sem ekki að óvörum þar sem við erum búin að fylgjast með þinni fábæru framtaksemi í gegnum árin.  Þú ert svo sannarlega búinn að vinna fyrir þessum heiðurstitli og við, ég og minn elskulegi óskum þér áframhaldandi velgengni.  Hlökkum til að sjá ykkur Heimsferðafólk hér í Prag á næstu dögum.

Snjöll hugmynd- gæti bjargað sálarheill borgarbúa.

Var rétt í þessu að renna í hlað eftir klukkutíma umferðarteppu á hraðbrautinni.  Spotti sem venjulega tekur 10 mínútur tók um klukkustund vegna vegaframkvæmda.  Var þá hugsað til landa minna sem bölsótast yfir nokkra mínútna töf um háannatímann.

Rörið hans Krumma gæti hugsanlega reddað stressuðum Reykvíkingum frá ótímabæru taugaáfalli.  Mér finnst alla vega að skipulagsnefnd ætti að taka þetta til athugunar þó að framkvæmdir færu jafnvel ekki í gang fyrr en ég væri löngu komin sex fet niður. Svona framkvæmdir eru nú ekki hristar framan úr erminni. En mikið askoti er þetta snjöll hugmynd. 

Umferðin í rör milli eyjanna

Móðir mín góð.....

...á afmæli í dag 83ja ára. Til hamingju með daginn mamma mín.  Mikið vildi ég vera komin heim til að knúsa þig en því miður skilja okkur að haf og lönd í dag.  Sé þig fyrir mér núna snurfusa þig fyrir daginn, lakka neglur og krulla hárið.  Gott að þú ert enn svona hress og kát.  Það megum við börnin þín þakka Guði fyrir. 

 Allir hér senda þér góðar kveðjur og vonum að þú eigir góðan dag með fjölskyldunni sem heima er. Ef til vill getur einhver lesið þessa kveðju fyrir þig í tilefni dagsins.