Seinustu jólakortin voru að berast hingað frá vinum erlendis.

The last Christmascards 2010 arrived yesterday over the sea.  Thank you my friends, better late then never.  I love you all!

We hope you are all well and see you soon in Prague.  I will send you more detail next week after my appointment with my doctor.  I'm keping my fingers crosed and praying for the best.

Ég er eins og hinir hrafnarnir nema ég er mörgum sinnum stærri

Hann blaktir hér fallegi fáninn okkar fyrir utan gluggann minn og er í fullkomni setteringu við  dimmbláan voginn sem næstum er spegilsléttur.

Það hefði verið gaman að hafa hér teljara við höndina í dag og taka tölu á öllu því iðandi mannlífi sem nýtir sér góða veðrið, gangandi, hjólandi nú eða hlaupandi hér út um allar trissur.

Eins og margur veit þá er ég nú ein af þessum göngufríkum og tek mína klukkustund eða meir á hverjum degi mér til heilsubótar.  Og vegna þess að ég er að segja ykkur þetta þá ætla ég að vara ykkur líka við.  Það er ekkert ólíklegt að fólk skoði mig sem dálítið furðuverk þar sem ég lít út eins og risa stór hrafn þar sem ég arka í skósíðri skepnunni minni með eldrauða húfu frá húfum sem brosa.  Múnderingin er hrikaleg skal ég segja ykkur en mér er hlýtt og það er auðvitað fyrir öllu.

Ég komst að því um daginn að ég gæti komist inn á lóðina hjá gömlu skóræktinni og gengið þar óhindrað.  Þá byrjar ballið skal ég segja ykkur.  Þá fer Hrafninn á stjá og gerir æfingar með fótum, höndum og beygi og toga með stafnum eins og ég vilji bara takast á loft með hinum fuglunum. Kolsvartur minkurinn slæst um mig þegar ég geri fótsveiflur og rauða skotthúfan dinglar á nauðasköllóttri kerlingunni 

Einn daginn verð ég sótt og lokuð inni, ég sver það!!!!!!!!   En þangað til ætla ég að halda uppteknum hætti.  Munið þið ekki eftir í gamla daga að það voru svona nornir eins og ég á sveimi út um allan bæ og krakkar voru skíthrædd við þær, nú er ég ein af þeim þessum skrítnu!!!!

Jæja elskurnar mínar sýnið mér umburðalindi og ég skal lofa að vera góð.

GLEÐILEGAN SUMARDAG OG NJÓTIÐ LÍFSINS OG HUGLEIÐIÐ.  SÆKIÐ KRAFT Í NÁTTÚRUNA.  EITT TRÉ HJÁLPAR MIKIÐ.  GEFIÐ ÞVÍ FAÐMLAG.

Hér á suðvesturhorninu skín sólin og ekki auðvelt að ímynda sér að hér rétt austan við heiðina sé ástandið grámóskulegt.

Þegar ég minnist föðursystur minnar sem upplifði Kötlu gömlu í sínum mikla ham 1918 gleymi ég aldri svipnum sem myndaðist á  hálffrosnu andlitinu          og hún rifjaði upp fyrir mér þennan tíma þar sem illfært vara ða komast lönd né leið. Amma mín bjó þá með mörg börn í ómegð.   sum flutt á mölina en önnur brjóstmylkingar.

Í hvert sinn sem jarðhræringar fundust jafnvel þegar hún var flutt suður fraus hún á spottinu og stóð sem negld við gólfið.  Man að það tók hana langan        tíma    að fá lit í andlitið og verða aftur eðlileg. Þetta   fannst mér stelpunni  óþægilegt þrátt fyrir að skilja sem minnst á þeim tíma.

Nú á þessum tímamótum þar sem við erum í landinu okkar tilneydd þá fer að horfa á alla hluti öðrum augum og  vonandi mildari   dauðlangar okkur heim en sættum okkur við svo komið.      Við  erum svo  afskaplega þakklát fyrir alla á góðu ummönnun  sem við höfum fengið hér heima og verðum hér þar il annað kemur í ljós.

Það   fer ekkert á milli mála að nú verð ég að fara og versla mér nýja tölvu.  Þessi er að syngja sitt síðasta.

SENDI YKKUR ÖLLUM LÖGIN HANS Atla Heimis út Dimmalimm sem eru í mínu uppáhaldi.

Þau róa og hvíla huga, 

 

Hugur minn er oft í sveitinni minni fyrir austan fjall og hjá vinum mínum sem búa það og ströglast við að halda lífi í búfénaði  og bjarga landareignum og mannvirkjum.  Mín samúð er með ykkur öllum og bið fyrir hverjum þeim sem sárt á um að binda.  En þjóðin okkar er sterk og hefur komist í gegn um svo ótal ánauðir aldir eftir aldir með dug og þor!

Dálítið ruglingsleg færsla en ég skrifa það alfarið á tölvuna sem senn fær ferðapassann í Sorpu.

Langt síðan síðast ég hef verið annars hugar, þið fyrirgefið letina eða hugsunarleysið.

Um hádegi gengum við langan göngutúr héðan að heiman og út að Nauthól. Við heilsuðum til hægri og vinstri þar sem margir voru á heilsubótagöngu í fallegu veðri.  Einnig tókum við eftir því að á korters fresti tóku á loft vélar sem við töldum vera ,,sight seeing" vélar á leið austur að Vatnajökli.  Það hefur ekki farið fram hjá mér allur sá fjöldi véla sem hafa tekið sig upp hér í dag þar sem ég hef setið með útsýni yfir Öskjuhlíðina eru vélar á ferð þó klukkan sé að verða sex. 

Ég finn að með þessu brambolti í jöklinum hjálpar það mér að koma góðu brambolti á líkama minn og sál.   Það er farið að virka heilmikið af þeirri meðferð sem ég hef gengið í gegn um undanfarið og ég trúi á virknina.

Ég ætla að fara heim í maí og hlakka til að njóta vorsins á veröndinni okkar og göngu í skóginum sem sendir góða og stranga strauma til mín.   Hlakka til að fara heim og knúsa hann Erró minn.  Hann hefur sent mér einhverja vini sína til þess að fylgjast með mér og hjálpa.  Takk fyrir það dúllu voffi minn!

Ég hef verið löt að skrifa nýlega en vona að ég taki mig til.  Einnig hef ég heldur ekki komið mér að því að lesa blogg og bið ykkur kæru bloggvinir afsökunar á letinni.  Ég vona að ég geti bætt úr þessari vitleysu fljótlega og þið fyrirgefið mér.

Bestu kveðjur til ykkar allra bloggvinir og þið sem lesið bloggið mitt öðru hverju.

Ég er öll að skríða saman, í alvöru tala.   Ég trúi að góðar framfarir núna og stórar breytingar á hverjum degi.  

Elska ykkur öll og við sjáumst vonandi fljótlega.  

   

Það er ekki ólíklegt að ég hafi sést á öryggismyndavélinni í gær en mér fannst ég ekkert vera í óleyfi í bakgarði ömmu minnar.

Gönguferðir sem legið hafa niðri í allt of langan tíma voru teknar upp aftur í gær.  Við lögðum bílnum fyrir utan gamla Hvíta Bandið og ákveðið var að ganga hringinn í kring um tjörnina.

Þar sem við stóðum fyrir framan Ráðherrabústaðinn ákvað ég að fara inn á lóðina nákvæmlega á þeim stað sem ég stytti mér alltaf leið sem krakki.  Mig langaði svo mikið að fara á mínar gömlu heimaslóðir en ég ólst upp fyrstu árin mín í bústaðnum og var meir og minna alin þarna upp öll mín uppvaxtarár.

Það hafa ekki verið miklar breytingar gerðar þarna, sami grasflöturinn, jú nýjar tröppur upp á efri lóðina, rabbabarabeðið horfið og mikið búið að fjarlægja af rifsberjatrjánum hennar ömmu minnar. Annars allt eins.  Þegar amma mín fór þaðan upp á Hrafnistu var búið að malbika yfir bílastæðið að aftanverðu. 

Ég stoppaði aðeins og lét hugan reika til uppvaxtaráranna.  Mig minnir að það hafi alltaf verið sól og pönnukökulyktin svo og kleinulyktin úr litla eldhúsinu hennar ömmu sem var á efri hæðinni, þar sem nú er afdrep fyrir bílstjóra ráðamanna sem fyllti vitin og ég lét mig dreyma litla stund.  Ég horfði upp í gluggana þar sem svefnherbergi og stofa ömmu minnar var til tugi ára.  Þar sem við sátum tvær og spiluðum á spil og hún leiðbeindi mér um lífsins gagn og nauðsynjar sem ekki alltaf voru í samræmi við hugmyndir móður minnar.  Ég tók alltaf mark á ömmu minni og fór reglulega eftir því sem hún sagði enda samræmdust okkar hugmyndir og gjörðir vel.

Ég var nú ekkert að kíkja inn um gluggana enda oft búin að koma inn í bústaðinn eftir breytingar sem gerðar voru á herbergjaskipan fyrir nokkrum árum.  Nú er engin kónga eða drottningasvíta lengur en fallega borðstofan og stofurnar niðri eru eins.  Jafnvel held ég að gamli flygillinn sem ég glamraði á standi enn í sínu horni.

Ef ég hef verið nöppuð á eftirlitsvél öryggisráðsins þá bara það.  Mér fannst ég ekkert vera þarna í leyfisleysi þó ég kæmi aðeins við í bakgarðinum hennar ömmu minnar.

 

5. febrúar. Fallegur dagur hér í henni Reykjavík.

Hvað er með þessar gæsir sem vappa hér um allar jarðir.  Elta okkur jafnvel hér á bílastæðinu þá sérstaklega ef við erum með matarskjatta meðferðis.  Aldrei verið hrifin af gæsum, þátt fyrir að ég sé mjög elsk af fuglum.

Það er efni hér í stórveislu ef einhver hefur áhuga, en sjálfsagt má nú ekki lóga þessu fiðurfé.

Þegar ég stóð frá henni Eir minni í hádeginu þakkaði ég pent og sagði henni að nú fengjum við frí yfir helgina og ég væri farin á djammið.  Stelpunum á deildinni fannst þetta alveg tilvalið og hvöttu mig óspart til þess að eiga skemmtilega helgi sem ég ætla jú líka að gera.

Hann faðir minn hefði átt afmæli í dag, orðið 91 árs ef hann hefði lifað.  Ég fann fyrir honum með mér í dag og var það góð tilfinning. Við, ég og minn elskulegi skelltum okkur í blómabúð og keyptum nokkur grös sem við færðum móður minni.

Djamið er nú e.t.v. aðeins og stórt tekið upp í sig en ég ætla alla vega að njóta góða veðursins og reyna að gera eitthvað uppbyggjandi.

Góða og skemmtilega helgi kæru vinir og vandamenn. 

 

Hún vinkona mín heitir Eir eftir Lionsklúbbnum mínum gamla góða. Takk fyrir mig.

Við vorum átta vinkonur sem fórum í bíó í gær og síðan í súpu til Helgi í Garðabæinn.  Frábært að eiga svona skemmtilegar vinkonur sem hressa bæta og kæta.

Dálítið sláandi að af þessum átta erum við þrjár sem erum búnar og erum enn að fara í gegn um græna karls dæmið eins og ég kalla það.  Þær gáfu mér mikinn styrk og góð ráð sem ég tók með mér í rúmið í gærkvöldi enda svaf ég eins og steinn þar til ég varð að koma mér upp á spítala í morgun.

Frábært starfsfólk sem tekur á móti manni á geisladeildinni á Lansanum.  Eftir gott viðtal var mér vísað inn og kynnt fyrir vélinni sem ég tók jafnvel sjálf þátt í að safna fyrir (að ég held).  Þarna var hún þessi risa Eir.  Aldrei hefði mig grunað að ég ætti eftir að fá afnot af henni blessaðri en svona er nú lífið okkar einkennilegt á stundum.  Hafði dálítið á tilfinningunni að ég þekkti þessa kellu og hún væri mér hliðholl.

Eftir að hafa verið reyrð niður eins og ,,Hanibal Hekter" tók ég um litla kútinn, lokaði augunum og gerði eins og Helga mín hafði sagt mér að gera.  Fór með Faðir vorið tvisvar og um leið og það var búið gat ég sest upp með hausinn fullan af góðum geislum frá Eir.

Takk fyrir mig gott fólk!  Frábært staff þarna á deildinni.  Svo mikil hlýja og natni.

Nú ætti ég að fara og hvíla mig en ég hef enga eirð í mér að liggja núna.

Ætla í göngutúr á eftir og anda að mér fersku Íslensku vetrarlofti.

 

Hjúkket!!!!

Jæja strákar til hamingju með það!  Man ekki alveg hvort það var í gær eða í dag eftir að hafa rúllað Mbl. hér í gegn að ég skellti mér aftur í rúmið með Bubba og fleiru þotuliði og gleypti í mig ,,sannar sögur og lognar"

Ég var svo fegin að nú sæi ég fyrir endan á þessum handbolta og jafnvel Icesave var farið að halla undir fæti sem aðalfréttir í fjölmiðlum.  Guði sé lof.

Ég er samt búin að gera mitt besta með því að hjálpa til með að krúnka einhverju smáræði í Icesave á meðan ég hef dvalið hér núna. Kennitalan mín týndist og mér var afhent ný svo nú er ég með nafn með stjörnu fyrir framan og næstum allt stafrófið þar á eftir.  Óskaplega flott sagði konan á Lansanum.  Ég bara þakkaði pent og sagði að ég vildi alveg borga fullt gjald enda góður og þekktur borgari sem væri til í að hjálpa eins vel og ég gæti til að koma þessari volaðri þjóð á koppinn aftur.  Nóg væri nú um grenjuskjóðurnar hver í sínu horni.  Það hafði ég eftir að hafa lesið í Satt og logið. Einhver Á Rán grenjaði í Búlgaríu, og fleiri hingað og þangað um allan heim.  Ég sat hér á landinu og grenjaði í mínu horni en lét engan sjá það.  Svona er nú lífið óskiljanlegt á stundum.

Jæja ég er alveg hætt að grenja það hefur hvort eð er ekkert upp á sig.  Taka á móti storminum í fangið og rétta úr kútnum eins og Hörður Torfa orðaði það svo snilldarlega.

 

Ég segi það satt en þetta blað, nú er ég farin að tala aftur um ,,Satt og skrumskælt", sem engin segist lesa en allir gera þó, læt ég aldrei sjá mig með á almannafæri.  Jafnvel les frekar ,,Frú og bíll" ef ég hef ekkert annað menningarlegra í töskunni á meðan ég er að bíða á læknastofunum.  Núna passa ég mig á því að hafa Steinunni Sigurðar í hægri hendi og til vinstri liggur ávallt einhver önnur menningarleg skrudda svo allir á einhverju erlendu hrognamáli, geti nú dáðst að því hvað þessi kona er nú mikill menningarviti eða alla vega reynir að sýnast svo.

Jæja nú líður að morgni og kominn tími til að fara að sofa í hausinn á sér.  Alla vega að gæla við koddann.  Afsakið að ég skuli vera að blaðra hér um miðja nótt en það gera sterarnir sem eru að herja á minn fína haus þessa dagana.   

Mig langar svo í súkkulaði! NÚNA!

 

 

 

 

 

 

 

 

Ísland landaði bronsinu í Vín

Fer lítið fyrir áramótaheitum á þessum bænum.

Sé hér út um gluggann minn að sumir hafa stigið á stokk og strengt þess heit að byrja að skokka á nýju ári.  Hér meðfram húsinu eru ótal skokkarar á ferli.  En að nenna þessu.  Finnst þetta svo mikil vitleysa.  Ég er alveg viss um að hundruð manns svamla nú hér í ísköldum sjónum örskammt frá. Sem sagt enn eitt áramótaheitið framið í bítið hér um leið og hrafnarnir koma sér á flug. 

Já það hefur borið á ýmsum heitum hér á blogginu í morgun.  Sumir sagt upp Magganum og hætt á blogginu.  Aðrir ætla aldrei aftur að horfa á skaupið eða sprengja rakettu hvað þá að kveikja svo mikið sem á einu litlu  stjörnuljósi.

Jæja eins og ég segi hér þá var ekki stigið á stokk hér á heimilinu í gær.  Ja nema ég ákvað bara ýmislegt með sjálfri mér sem engum kemur við nema mér.  Svo er það bara spurning hvort ég stend við það sem mér datt í hug að framkvæma á nýju ári 2010.  Mér líst vel á þessa tölu 2010 og er svo fegin að þurfa aldrei aftur að gera eitthvað svo mikið 2007 !

Sé að það er óheillakráka sem svífur hér yfir borginni. Kolbiksvört með sperrta vængi.  Eða er þetta friðarboði.  Eigum við ekki bara að halda því fram.  Æ jú er það ekki bara...........  fallegur er hann og glæsilegur. Og algjör óþarfi að vera með einhverjar hrakspámennsku á þessum fyrsta degi ársins.

Við hér í Lundinum óskum öllum vinum okkar og ættingjum gæfuríkt ár 2010 með fullt af hamingjudögum og skemmtilegheitum.  Verum góð við hvort annað og njótum líðandi stundar hvar sem við erum stödd hverju sinni.

Guð blessi ykkur öll. Og ekki gleyma að sína hvort öðru ástúð og kærleik. 

 

Ekkert stress og svona verður það um næstu jól, ekki stórir pakkar!!!!!

Nei, hér hefur ekki verið neitt sértaklega mikið jólastress í gangi.  Allt gengið bara svona sinn vanagang.  J'olin komu klukkan sex og við sungum saman Heims um ból og kysstumst og knúsuðumst.  Átum á okkur gat og drukkum kaffi eins og það hefði verið að koma fyrst núna á markaðinn. 

En ég get svarið fyrir það að ég ætla að byrja að kaupa jólagjafir í janúar fyrir næstu jól.  Hver vegna er alltaf eitthvað eftir á Þorláksmessu.  Þá á maður að njóta þess að vera tilbúin með jólin og dóla sér í búðum til að versla eitthvað persónulegt. Sko alls ekki eitthvað handa sínum elskulega eða sínum guðdómlegu börnum eða barnabörnum.  Nei,..... þetta á allt að vera klárt og löngu búið að pakka inn.

Já pakka inn. m.a.o. næstu jól verða eingöngu pínu litlir pakkar.  Ég var í stökustu vandræðum þessi jól.  Varð að bæt jólapappír á hliðarnar svona eins og bót á brækur.  Dísus hvað þetta var halló!  Pakkarnir voru allt of stórir í ár. En nei það tók engin mynd af mér eins og þegar einhver var að burðast með pakka inn til Madonnu.  Var það eitthvað öðruvísi hér á þessu heimili, nei ég hefði nú ekki haldið það.  Ég er bara ekki eins fræg og hún, ja nema ef vera skildi af eindæmum.  En það var engin mynd tekin vildi að ég ætti mynd af pökkunum sem voru bótapakkaðir eins og Amerískt quilt teppi.  Hrikalega listrænt og skrautlegt.  Stórar slaufur til að hylja verksummerkin eftir pökkunardeildina.  Nei sú deild verður opnuð í ágúst á næsta ári og í september verður öllu snyrtilega raðað í kring um jólatréð og tilbúið,  Ekkert pakkadæmi á næstu jólum. 

 Annars ger ég bara ef til vill eins pg Pálmi hann gaf ágóðan sem hann ætlaði til jólagjafa til þurfandi fólks.  Mér fannst það fallegt.  Við höfum svo sem látið okkur detta það í hug hér litla fjölskyldan. Þá alla vega tengdadóttir okkar.  Maður ætti bara að láta verða af þessu það mundi leysa mörg vandamál.

Sem sagt það er loforð hér engir stórir pakkar næstu jól og ekkert svona vesen rétt fyrir messu.  Ég að vefja sjálfri mér inn í jólapappír og binda slaufu um hárið og skreyti eyrun með jólaglingri og hella svo glimmerstjörnum yfir mig alla.  Dansandi ,,G0öngum við í kring um með Hauk Mortens.  Nei aldrei aftur elskurnar mínar.  Ég er komin í verkfall þar til í desember á næsta ári.

Annars gekk allt hér eins og í sögu og við hlustuðum á messuna klukkan sex og sungum saman Í Betlehem já nema afinn hann var í eldhúsinu eitthvað að fást við mat.  Það líkaði ekki litla hnoðranum mínum þegar hún fattaði að afi var ekki með þá var kallar hátt og skírt: ;;Afi hallelúja" Það eiga allir að syngja með.  Þýðir ekkert að skjótast undan merkjum á þessu heimili.

Og afi kom hlaupandi með rjúpuna í annarri og sleifina í hinni.  Hefi verið góður á Austurvelli í pottaglamrinu í haust. 

Nú erum við að bíða eftir að restin af fjölskyldunni komi aftur svo við getum farið í jóladagsgöngutúrinn okkar hér í skóginum.  Á eftir verður súkkulaði og jafnvel einn jólasveinn á glugga hver veit.

Njótið dagsins kæru vinir og fjölskylda.  Við elskum ykkur öll með tölu.