Gráa peysan sem olli svefnleysi hálfa nóttina.

Að vakna eftir tveggja tíma svefn og liggja andvaka er óþolandi.  Allskonar hugleiðingar fljúga um í kollinum, tæta og hræra upp gamlar minningar og rugla mann svo í ríminu að maður veit ekki sitt rjúkandi ráð, heldur á tímabili að maður sé að missa þessi litlu vitglóru sem manni var gefin. 

Eftir að vera búin að fara tvisvar framúr, tvisvar létta á blöðrunni, tvisvar kveikja á tölvunni, tvisvar reyna að slaka á, tvisvar fara með bænirnar þá bara gafst ég upp og tók svefnpillu.  Guði sé lof fyrir Boots, þar er hægt að kaupa svefnlyf án resepts sem heitir Nytol og hefur enga aukaverkanir.

Hvað haldið þið að hafi verið mest að angra mig um fimmleitið í morgun, grá peysa sem ég hafði keypt í fyrra og alveg gráupplögð að klæðast núna að vori! 

Hugsun:  Hvar er gráa peysan mín?

Ætli ég hafi skilið hana einhvers staðar eftir?  Í Vín, á Íslandi, í landi Þjóðverja?

Hvenær var ég í henni seinast?

Sá hana ekki síðast þegar ég var að róta í fataherberginu, átti að hanga á herðatré, ætli ég hafi troðið henni með hinum görmunum?  Nei hengi hana alltaf upp!

Hvar er hún, hvað í ósköpunum hef ég gert við hana?

Jésús María og Josep, af hverju fór ég bara ekki inn í fataherbergi og leitaði að peysudruslunni svo ég gæti farið að sofa í hausinn á mér?

Af því þá yrði ég að kveikja ljós og það mundi raska svefni míns elskulega, svona er ég nú tillitsöm eiginkona.  Aumingja kallinn búinn að vinna svo mikið og nauðsynlegt fyrir hann að fá sinn nætursvefn.  Fáráðlegt að fara að raska ró hans fyrir eina gráa peysu.

Þess vegna var ég andvaka. 

Helvítis peysan (afsakið orðbragðið)  hékk auðvitað á sínum stað þegar ég vaknaði í morgun.   

Þetta er auðvitað bilun á háu stigi!!!!!

 

 

Tíu dropar af lútsterkri leðju.

Ég smakkaði þennan kattarskítsvökva hér í vetur og fannst bara ekkert sérstakt við þetta.  Lútsterk leðja rétt niðri í mokkabolla, svona eins og þegar maður er að tala um tíu dropa í orðsins fyllstu merkingu.  Og verðið var himinhátt, held bara álíka og í London. 

 Tek það fram að ég keypti ekki þennan bolla sjálf heldur fékk að dreypa á hjá öðrum sem sá ekki baun eftir aurunum í þessa fáu dropa.  

Þefkattaskítskaffið hressir en kostar sitt

Ekki beint fallegur svanasöngur

  Lásu þeir ekki nóturnar áður en ákveðið var að taka verkið til flutnings?  En gott að vita þetta svona í tíma ef ég yrði nú boðin á tónleika með verkum Dror Feiler.  Þá bara sit ég heima, ekki spurning. 

Nútíma verk geta verið undurljúf og jafnvel stundum fyndin, maður þarf bara að vera með athyglina á fullu til að meðtaka sumt.  Jóni Leifs var nú ekki beint vel tekið hér áður fyrr, man að einstaka fólk talaði um pottaglamur og fólk kom út af tónleikum með hellur fyrir eyrum.  

  Ef marka má fréttina, þá hefst verkið á því að skotið er úr hríðskotabyssu, ja hérna er það nú tónlist hehehe er það nú ekki aðeins of mikið af því góða.  Ekki skrítið að tónlistafólkið hafi kvartað undan höfuðkvölum.   

Heilsuspillandi tónverk

Í gær birtust hér tveir Strumpar

Ég gerist garð- Strumpur í gær vopnuð öllum þeim tiltæku tólum sem Strumpar nota við garðvinnu og hamaðist í níu tíma hér úti á landareigninni. 

Ég set mér yfirleitt markmið þegar ég fer út í moldina, klára verður verkið og ekkert múður. Mér virðist ganga seint að læra að ég er ekki lengur 29 eitthvað en verð að viðurkenna að verkin taka aðeins lengri tíma en hér áður fyrr og í stað þess að segja hingað og ekki lengra þá bara djöflast ég áfram þó minn eðalskrokkur sé löngu búinn að gefast upp.  Hér segi ég aldrei hálfnað verk þá hafið er heldur byrjað verk þá búið er.

Annar Strumpur leit inn í gær þegar ég tók Strumpaprófið svona mér til skemmtunar.  Ég er víst Painter Smurf og bara ekkert ósátt við það.

 Skapandi, skýr, alltaf að útvíkka sjóndeildarhringinn, listræn, get stundum verið skapill en líka mjög tilfinningarík.  Held bara að þetta hafi verið nokkuð rétt enda tók ég prófið af mikilli samviskusemi.

Nú ætla ég að fara hér út í góða veðrið og sjá til hvaða Strump ég hitti í dag.

Njótið dagsins.    

    

Aðalræðismaðurinn var heiðraður fyrir vel unnin störf.

Þórir Gunnarsson, minn elskulegi var ,,tekinn á teppið" af Heimsforseta FICAC ( World Federation of Consuls) hér á laugardagskvöld þar sem honum var veitt viðurkenning fyrir vel unnin störf í 15 ár sem Aðalræðismaður Íslands hér í Tékklandi. 

Það virðist með þessu ekki farið fram hjá þeim í Alþjóðastjórninni hversu gott og mikið starf hann hefur unnið hér fyrir land og þjóð.  Mikið er ég stolt af honum!  Hann átti þessa viðurkenningu svo sannarlega skilið.  Til hamingju minn elskulegi.  Alltaf flottastur! 

 

 

 

Morgunþankar frá Stjörnusteini

Rumskaði við sólarupprás, það þíðir um fimmleitið.  Tramp, tramp, datt í hug að ég væri komin inn í ævintýrið um geithafinn en þetta var þá bara minn elskulegi að vakna til nýs dags. Ekki beint léttstígur minn, svona hælatrampari. 

Heyrist úr baðherberginu þetta líka hressilega:  Nei, góðan daginn Þórir, rosalega lítur þú vel út í dag!   Nei, það var engin óviðkomandi þarna á ferð, aðeins minn að bjóða sjálfum sér góðan dag, svona líka morgunhress og kátur. 

Skrúfað frá sturtu, baksað á baðinu, ljós kveikt í fataherberginu, herðatré detta á gólfið, skúffum skellt aftur.  Ilmur fyllir svefnherbergið af nýþvegnum húsbónda sem gefur koss á kinn um leið og sagt er:  Er farinn.     Ég: uml.....

Trampar niður stigann og syngur um leið: I love to get up in the morning!

Ég sný mér á hina hliðina og breiði upp yfir haus.  Sofna.  Fyrir mér er enn nótt.

Hvernig hægt er að vera svona morgunhress, það skil ég ekki enda ekki í A flokknum.  

 

 

Er komin með súrefnisofnæmi

Nú er dagur kominn að kvöldi og allir búnir að ljúga beint upp í opið geðið á öllum og láta eins og bavíanar út um borg og bæ.  Raks á þessa setningu hér áðan:

ÞEGAR BYRJAÐ ER AÐ LJÚGA ER VANDI AÐ FARA AÐ SEGJA SATT Á EFTIR.

Pælið aðeins í þessu. 

Sá eini sem lét mig hlaupa í dag var Erró. Ég get svarið fyrir það að hundurinn vissi alveg hvaða dagur var.  Hann plataði mig mörgum sinnum til að opna fyrir sér en vildi svo ekkert fara út.  Bölvaður hrekkjalómurinn.  Held meira að segja að hann hafi haft gaman að þessu alla vega var svipurinn þannig, brosandi út að eyrum.  Sko minn hundur brosir, alveg satt.

Undanfarna tvo daga hef ég verið hér með rassinn upp í loft, þ.e.a.s. á fjórum fótum að þrífa hér í garðinum og sést andskotann ekki högg á vatni.  Þegar ég drattaðist inn eftir sjö tíma þrælkunarvinnu var ég búin að fá svo mikið súrefni í reykingalungun að mér var óglatt.

  Búin að finna það út að ég hef ofnæmi fyrir súrefni ef það er í of miklu mæli!  

Ekki nóg með að það heldur gat ég varla talað og þá er nú eitthvað mikið að skal ég segja ykkur en ég hresstist öll eftir kvöldmat og meir að segja skellti Erró, 46 kg flykkinu, í baðkarið og gaf honum bubble bath með tilheyrandi nuddi.  Já ég veit það, hundurinn er ofdekraður.

Svo fer maður bara að skella sér til kojs áður en ég dett hér með hausinn ofan á lyklaborðið.

Dreymi ykkur vel elskurnar.  

 

 

 

     

 

 

Fyrsti apríl eða .........

Nú flykkist fólk að alþingi til að fylgjast með þessum gjörning bílstjóranna  

Er búin að taka þá ákvörðun að láta engan, segi og skrifa engan fá þá ánægju að láta mig hlaupa fyrsta apríl.  Ætla að hafa það í huga í allan dag að hér gangi allir um ljúgandi og ekki sagt eitt stakt satt orð þar til klukkan slær tólf á miðnætti. Þó rigni eldi og brennistein þá ætla ég að halda ró minni og taka ekki til fótanna.   

Rosalega er ég fegin að það er ekki einn einasti þröskuldur í mínu húsi, maður átti alltaf að hlaupa yfir þrjá svo gabbið skilaði sér fullkomlega. Hehehhe þar gabbaði nútíminn þann gamla  

Hear me talk!

  

Sturta möl fyrir framan Alþingi

Búin að henda öllum farsímum héðan út af heimilinu.

Þetta ætlar ekki að verða minn dagur.  Vaknaði við skammarpóst frá vinkonu minni, fékk svona vægt sjokk!  Hvað er maður líka að álpast til að segja sínar meiningar.  Maður á bara að humma og jamma yfir öllu.  Að opna munninn er bara til þess að koma sér í óþægilega aðstöðu.  

Þetta ætla ég víst seint að læra og þá verð ég bara að taka því með þögn og samþykki og reyna eftir fremsta megni að halda mig á mottunni og hafa munninn læstan.  Hehehe that will be the day!

Síðan þegar ég var svona rétt að jafna mig á þessu álpaðist ég til að senda póst á kolranga addressu.  Þá kom annað vægt sjokk, déskotans fljótfærni alltaf hér á þessum bæ.

Fór út í góða veðrið til að jafna mig.  Kem inn til að fá mér kaffi og þá les ég þessa frétt.  Þriðja sjokkið!

Hentist í ruslaskúffuna því þar voru held ég sex ,,ónýtir" farsímar og hvað veit maður nema þeir geti sent frá sér eitraða geisla þarna ofan í skúffu. Allir komnir núna eins langt frá húsinu og frekast er unnt, líka þeir þrír sem lágu hér upp á borði.  

Þíðir ekkert að reyna að ná í mig í göngusímann, hann er horfinn út í hafsauga.

Eitt gott í þessu dæmi, ég má halda áfram að kveikja mér í sígó, alla vega ekki eins hættulegt.

Guð minn góður það er eitt húsið hér með asbest þaki!

Er farin út að rífa þakið niður NÚNA!

Svo bíð ég bara eftir næsta sjokki, þetta er örugglega aðeins byrjunin á deginum     

 

 

 

 

 

 

Farsímar hættulegri en reykingar

Helgarpistill með mjúku ívafi

Síðustu sólargeislar dagsins eru að hverfa smám saman hér bak við trjátoppana og brátt litast himininn purpurarauðu í vestri.  Enn nær þó sólin að skína á kristalana mína í eldhúsglugganum sem endurkasta öllum litum regnbogans yfir litla borðkrókinn þar sem ég sit og glamra á lyklaborðið. 

Með breyttum tíma klukkunnar birtist vorið okkur aftur hér í morgun.  Fuglarnir sungu fagnaðarsöng sinn af mikilli snilld. Dirrindí, dirrindí og hurðir voru opnaðar upp á gátt til að hleypa inn sunnangolunni.

Í gær laugardag héldum við, ég og minn elskulegi upp á sex ára búsetuafmæli okkar hér að Stjörnusteini. Við byrjuðum daginn á því að fá okkur langan göngutúr hér um nærliggjandi skógarlendi í fallegu veðri.  Erró drattaðist þetta með okkur en hann er nú ekkert of viljugur að fara í langa göngutúra, hundspottið.

 Eftir gönguferðina var slakað á fram að kvöldmat en hann var framreiddur af mínum eftirlætis kokki sem aldrei bregst bogalistin.  Nautasteik a la Þórir með hvítlauksristuðum baby tómötum og glasseruðum lauk á kartöflubeðið.  Ekki má nú gleyma toppnum yfir i-iðsem að sjálfsögðu var heimalöguð Béarnaise. Eðalrauðvín, kertaljós og huggulegheit hjá okkur í borðstofunni við undirleik ljúfra tóna.

Eftir matinn var sest inn í stofu og hlustað á Rat-pack live frá Sand hótelinu í Las Vegas.  Þessi kyrrláta kvöldstund endaði síðan með óperuaríum flutta af Diddú og Kristni Sigmundssyni.

Hvað er hægt að hafa það betra.

Í dag heimsóttum við litlu prinsessuna okkar og lékum okkur aðeins að henni þar til hún var farin að kvarta yfir þessum látum í afa og ömmu og vildi fara að lúlla sér.

Stoppað var í garðyrkjustöð á leiðinni heim og keyptar tíu vafningsviðarplöntur sem við skelltum á milli okkar í bílnum svo við varla sáum hvort annað á leiðinni heim, enda er hver planta nær tveir metrar.  Það gerði svo sem ekkert til þar sem við vorum svo niðursokkin í að hlusta á gamla slagara sem Ævar Kjartansson útvarpsmaður og vinur okkar skenkti okkur hér síðast þegar þau voru hér hann og Didda. 

Þá vitið þið hvað ég ætla að gera á morgun þegar sólin er búin að hrekja næturkulið á braut.  

Planta vafningsviði.