Vatnsflaskan stundum eins og auglýsing

Mikið er ég þákklát fyrir þessa frétt.  Hef aldrei þolað fólk sem gengur um með vatnsflöskuna eins og auglýsingu:  Ég drekk vatn!  Þessi kenning sem hefur verið ríkjandi í nokkur ár, að þamba vatn í tíma og ótíma hefur dálítið farið í mínar fínustu.

Hvernig hef ég lifað af öll þessi ár hér í útlandinu, drekk bara vatn þegar ég er þyrst?  Ágústmánuður getur orðið ansi heitur hér í Prag og vökvatapið eykst þá stórlega.  OK þá fær maður sér vatnssopa, NB af því maður er þyrstur, ekki af sýndarmennsku af því að það stendur einhvers staðar að þú eigir að þamba vatn til þess að hreinsa líkamann og forðast vökvatap og svo af því þetta Inn í dag.   Annars hef ég tekið eftir því  að vatnsflaskan er ekki eins áberandi og hún var fyrir nokkrum árum.

Auðvitað er vatn nauðsynlegt en líkaminn segir þér hvenær þú þarfnast vökva það er bara ekkert flóknara en það.  Að sjálfsögðu ef þú hefur börn í þinni umsjá eða gamalmenni er nauðsynlegt að fylgjast með ef hitastigið fer yfir 35° 

Svo er nú það í henni veslu.

 

 

       

Óþarfi að drekka átta vatnsglös á dag

Höfuð fannst líka í Vestmannaeyjum

Hver var með Yrsu Sigurðardóttur þegar hún skrifaði bókina Aska?  Nú nokkrum mánuðum eftir að bókin kom út eru mannshöfuð að finnast á víðavangi hér og þar í heiminum.  Einkennileg tilviljun eða hvað?  Nú er ég að tala um yfirskilvitlega hluti ekki veraldlega svo þetta valdi engum misskilningi.

Tveir handteknir eftir að konuhöfuð fannst í Skotlandi

Nú bunar gullvökvinn í tonnatali úr slöngunni hingað inn

Ekki skrítið að olíumálið hafi skotist hér upp á eldhúsborðið, allt að verða vitlaust á Íslandi, bílar blásandi um allar götur svo stoppa varð umræður á Alþingi hvað þá meir. 

 Eftir mikla útreikninga og málaþras á milli hjóna hér í gærkvöldi komumst við að þeirri niðurstöðu að við erum að borga nákvæmlega sömu upphæð fyrir olíulítrann hér í Tékklandi og þið þarna heima.  Verðum samt að taka með í reikninginn gengisbreytingar síðustu daga. 

Hér er samt allt með kyrrum kjörum, engin mótmæli á almannafæri, umferðin gengur sinn vana gang og við bara fyllum bílana með þessum gullvökva og borgum steinþegjandi og hljóðalaust. 

Nákvæmlega í þessum orðum rituðum er verið að dæla í tonnatali gullvökva hér inn í húsið þar sem við kyndum húsin hér með olíu og hitalagnir í öllum gólfum.  Ekkert smá sjokk þegar ég fæ reikninginn í hendurnar. 

 En hvað skal gera, ég þoli ekki köld hýbýli og vera með hor í nös alla daga.

Spurning er hvort ekki sé vænlegra að setja hér sólarorku?   

 

 

 

 

Olíuverð hækkar á ný

Morgunþankar frá Stjörnusteini

Rumskaði við sólarupprás, það þíðir um fimmleitið.  Tramp, tramp, datt í hug að ég væri komin inn í ævintýrið um geithafinn en þetta var þá bara minn elskulegi að vakna til nýs dags. Ekki beint léttstígur minn, svona hælatrampari. 

Heyrist úr baðherberginu þetta líka hressilega:  Nei, góðan daginn Þórir, rosalega lítur þú vel út í dag!   Nei, það var engin óviðkomandi þarna á ferð, aðeins minn að bjóða sjálfum sér góðan dag, svona líka morgunhress og kátur. 

Skrúfað frá sturtu, baksað á baðinu, ljós kveikt í fataherberginu, herðatré detta á gólfið, skúffum skellt aftur.  Ilmur fyllir svefnherbergið af nýþvegnum húsbónda sem gefur koss á kinn um leið og sagt er:  Er farinn.     Ég: uml.....

Trampar niður stigann og syngur um leið: I love to get up in the morning!

Ég sný mér á hina hliðina og breiði upp yfir haus.  Sofna.  Fyrir mér er enn nótt.

Hvernig hægt er að vera svona morgunhress, það skil ég ekki enda ekki í A flokknum.  

 

 

Er komin með súrefnisofnæmi

Nú er dagur kominn að kvöldi og allir búnir að ljúga beint upp í opið geðið á öllum og láta eins og bavíanar út um borg og bæ.  Raks á þessa setningu hér áðan:

ÞEGAR BYRJAÐ ER AÐ LJÚGA ER VANDI AÐ FARA AÐ SEGJA SATT Á EFTIR.

Pælið aðeins í þessu. 

Sá eini sem lét mig hlaupa í dag var Erró. Ég get svarið fyrir það að hundurinn vissi alveg hvaða dagur var.  Hann plataði mig mörgum sinnum til að opna fyrir sér en vildi svo ekkert fara út.  Bölvaður hrekkjalómurinn.  Held meira að segja að hann hafi haft gaman að þessu alla vega var svipurinn þannig, brosandi út að eyrum.  Sko minn hundur brosir, alveg satt.

Undanfarna tvo daga hef ég verið hér með rassinn upp í loft, þ.e.a.s. á fjórum fótum að þrífa hér í garðinum og sést andskotann ekki högg á vatni.  Þegar ég drattaðist inn eftir sjö tíma þrælkunarvinnu var ég búin að fá svo mikið súrefni í reykingalungun að mér var óglatt.

  Búin að finna það út að ég hef ofnæmi fyrir súrefni ef það er í of miklu mæli!  

Ekki nóg með að það heldur gat ég varla talað og þá er nú eitthvað mikið að skal ég segja ykkur en ég hresstist öll eftir kvöldmat og meir að segja skellti Erró, 46 kg flykkinu, í baðkarið og gaf honum bubble bath með tilheyrandi nuddi.  Já ég veit það, hundurinn er ofdekraður.

Svo fer maður bara að skella sér til kojs áður en ég dett hér með hausinn ofan á lyklaborðið.

Dreymi ykkur vel elskurnar.  

 

 

 

     

 

 

Allt Prag að kenna

Ég ætla heldur aldrei að heimsækja London aftur, þar datt ég á rassinn.   

Paris Hilton slasast á flótta

Fyrsti apríl eða .........

Nú flykkist fólk að alþingi til að fylgjast með þessum gjörning bílstjóranna  

Er búin að taka þá ákvörðun að láta engan, segi og skrifa engan fá þá ánægju að láta mig hlaupa fyrsta apríl.  Ætla að hafa það í huga í allan dag að hér gangi allir um ljúgandi og ekki sagt eitt stakt satt orð þar til klukkan slær tólf á miðnætti. Þó rigni eldi og brennistein þá ætla ég að halda ró minni og taka ekki til fótanna.   

Rosalega er ég fegin að það er ekki einn einasti þröskuldur í mínu húsi, maður átti alltaf að hlaupa yfir þrjá svo gabbið skilaði sér fullkomlega. Hehehhe þar gabbaði nútíminn þann gamla  

Hear me talk!

  

Sturta möl fyrir framan Alþingi

Búin að henda öllum farsímum héðan út af heimilinu.

Þetta ætlar ekki að verða minn dagur.  Vaknaði við skammarpóst frá vinkonu minni, fékk svona vægt sjokk!  Hvað er maður líka að álpast til að segja sínar meiningar.  Maður á bara að humma og jamma yfir öllu.  Að opna munninn er bara til þess að koma sér í óþægilega aðstöðu.  

Þetta ætla ég víst seint að læra og þá verð ég bara að taka því með þögn og samþykki og reyna eftir fremsta megni að halda mig á mottunni og hafa munninn læstan.  Hehehe that will be the day!

Síðan þegar ég var svona rétt að jafna mig á þessu álpaðist ég til að senda póst á kolranga addressu.  Þá kom annað vægt sjokk, déskotans fljótfærni alltaf hér á þessum bæ.

Fór út í góða veðrið til að jafna mig.  Kem inn til að fá mér kaffi og þá les ég þessa frétt.  Þriðja sjokkið!

Hentist í ruslaskúffuna því þar voru held ég sex ,,ónýtir" farsímar og hvað veit maður nema þeir geti sent frá sér eitraða geisla þarna ofan í skúffu. Allir komnir núna eins langt frá húsinu og frekast er unnt, líka þeir þrír sem lágu hér upp á borði.  

Þíðir ekkert að reyna að ná í mig í göngusímann, hann er horfinn út í hafsauga.

Eitt gott í þessu dæmi, ég má halda áfram að kveikja mér í sígó, alla vega ekki eins hættulegt.

Guð minn góður það er eitt húsið hér með asbest þaki!

Er farin út að rífa þakið niður NÚNA!

Svo bíð ég bara eftir næsta sjokki, þetta er örugglega aðeins byrjunin á deginum     

 

 

 

 

 

 

Farsímar hættulegri en reykingar

Helgarpistill með mjúku ívafi

Síðustu sólargeislar dagsins eru að hverfa smám saman hér bak við trjátoppana og brátt litast himininn purpurarauðu í vestri.  Enn nær þó sólin að skína á kristalana mína í eldhúsglugganum sem endurkasta öllum litum regnbogans yfir litla borðkrókinn þar sem ég sit og glamra á lyklaborðið. 

Með breyttum tíma klukkunnar birtist vorið okkur aftur hér í morgun.  Fuglarnir sungu fagnaðarsöng sinn af mikilli snilld. Dirrindí, dirrindí og hurðir voru opnaðar upp á gátt til að hleypa inn sunnangolunni.

Í gær laugardag héldum við, ég og minn elskulegi upp á sex ára búsetuafmæli okkar hér að Stjörnusteini. Við byrjuðum daginn á því að fá okkur langan göngutúr hér um nærliggjandi skógarlendi í fallegu veðri.  Erró drattaðist þetta með okkur en hann er nú ekkert of viljugur að fara í langa göngutúra, hundspottið.

 Eftir gönguferðina var slakað á fram að kvöldmat en hann var framreiddur af mínum eftirlætis kokki sem aldrei bregst bogalistin.  Nautasteik a la Þórir með hvítlauksristuðum baby tómötum og glasseruðum lauk á kartöflubeðið.  Ekki má nú gleyma toppnum yfir i-iðsem að sjálfsögðu var heimalöguð Béarnaise. Eðalrauðvín, kertaljós og huggulegheit hjá okkur í borðstofunni við undirleik ljúfra tóna.

Eftir matinn var sest inn í stofu og hlustað á Rat-pack live frá Sand hótelinu í Las Vegas.  Þessi kyrrláta kvöldstund endaði síðan með óperuaríum flutta af Diddú og Kristni Sigmundssyni.

Hvað er hægt að hafa það betra.

Í dag heimsóttum við litlu prinsessuna okkar og lékum okkur aðeins að henni þar til hún var farin að kvarta yfir þessum látum í afa og ömmu og vildi fara að lúlla sér.

Stoppað var í garðyrkjustöð á leiðinni heim og keyptar tíu vafningsviðarplöntur sem við skelltum á milli okkar í bílnum svo við varla sáum hvort annað á leiðinni heim, enda er hver planta nær tveir metrar.  Það gerði svo sem ekkert til þar sem við vorum svo niðursokkin í að hlusta á gamla slagara sem Ævar Kjartansson útvarpsmaður og vinur okkar skenkti okkur hér síðast þegar þau voru hér hann og Didda. 

Þá vitið þið hvað ég ætla að gera á morgun þegar sólin er búin að hrekja næturkulið á braut.  

Planta vafningsviði.        

 

Andleg pína í Draumalandinu

Ég barðist við að vekja sjálfa mig og koma mér út úr draumheimum í morgun.  Mörgum sinnum rumskaði ég og reyndi að rífa mig upp úr fletinu en féll aftur og aftur inn í þennan draumaheim sem var að fara með mig á tauginni.  

Þegar ég loksins gat komið mér til hálfrar meðvitundar hentist ég fram úr rúminu og skjögraði fram algjörlega búin að sál og líkama.  Umlaði góðan daginn til míns elskulega sem auðvitað var löngu vaknaður og sat í makindum við tölvuna í bókaherberginu.  Nuddaði hausinn rækilega og hélt niður stigann enn með bankandi hjartslátt og brauðfætur sem varla nenntu að bera mig uppi.

Kaffi, kaffi, kaffi var það eina sem komst að í mínum litla kolli því það var eina sem gat vakið mig almennilega til meðvitundar um að þetta hafði verið draumur. Álíka draumarugl hefur komið fyrir oftar en einu sinni og oftar en tvisvar og er alltaf jafn taugatrekkjandi og ég verð ekki búin að ná mér fyrr en undir kvöld skal ég segja ykkur.  Sit hér, algjör taugahrúga með sveitta lófa og andateppu.  Ég er ekki að djóka.

Nú eru margir farnir að hugsa:  Hvað, á ekki að segja manni drauminn?  Svo ætli sé ekki best að skrifa sig út úr þessu.  Þið sem nennið ekki að lesa lengur, hættið bara núna.

Ég er stödd upp í Þjóðleikhúsi og það er frumsýning í kvöld.  Stór og mikil sýning með fjöldann allan af  leikurum, gömlum sem ungum.  Ég sit með handritið uppi í búningsherbergi og er að bögglast við að læra textann.  Hugsa, andskotinn ég hef ekki mætt á eina einustu æfingu.  Ég mundi að ég hafði mætt á fyrsta samlestur en síðan kom sumarfrí og ég bara fylgdist ekki nógu vel með æfingartöflunni svo ég hafði aldrei mætt.  NB þarna var ég með þokkalega stórt hlutverk og margar innkomur.

Ég var komin í búninginn og var hann allur hinn skrautlegasti enda var þetta sýning með söngvum og dansi.  Ég vissi að hraðinn yrði mikill og ég hafði verulegar áhyggjur af því að ég hefði ekki græna glóru hvenær ég ætti að koma inn, kunni hvorki dansspor eða staðsetningar hvað þá stikkorðin.  Þá kemur til mín minn gamli vinur Gunnar Eyjólfs og segir:  Þetta verður allt í lagi Ía mín, þú bara improviserar, engar áhyggjur haltu þig bara í námunda við mig svo ferð þú bara útí væng og færð  þetta hjá hvíslaranum.  

Ég róaðist aðeins en hélt samt dauðahaldi í handritið og fletti og fletti til að reyna alla vega að læra stikkorðin.  Síðan kom næsta áfall:  Hvað skildi leikstjórinn segja (Sveinn Einars)  hann hafði aldrei séð mig á einni einustu æfingu og ég fengi örugglega reisupassann, engin spurning.  Hélt samt í litla hálmstráið, að hann hefði aldrei saknað mín á æfingum svo þetta gæti reddast.

Vaknaði áður en sýning hófst, sem betur fer annars væri ég ekki hér til að segja þessa sögu.  

 Er enn í rusli.  Ætla í langan göngutúr til að koma mér inn í  raunveruleikann.