Smá krúttblogg

Ring... afinn tekur upp símann.  Heyrist í afanum ,,Voff,voff, mjá, Þórir Ingi!  Afa...burrrr... Hundurinn trillist og fer að spangóla með afanum sem er að tala við dóttursoninn sem er fjórtán mánaða og nýfarinn að uppgötva símann. ,,Talaðu almennilega við barnið, hann skilur alveg mælt mál" kalla ég þar sem ég sit í rólegheitum og tala á hinni línunni og heyrði varla í sjálfri mér hvað þá viðmælanda mínum.

Slít sambandinu dálítið pirruð og geng til míns elskulega þar sem hann er enn að babla einhverja vitleysu við drenginn. Fæ loks tólið í höndina og segir:

,, Þórir Ingi minn, þetta er amma.  Hvað ertu að gera núna? 

 Bruslgessurblad heyrist á línunni.

 ,, Jæja elskan, ertu að horfa á Dodda í sjónvarpinu"?

Glastubruslasa  Haaaa.......

,, Já er það er hann svona skemmtilegur"....

Haaaaaaaa.... sklbrrrrummmd.....

,, Jæja elskan lofaðu mér að tala við mömmu þína aðeins"

......Haaaa.......æjjjjjjjjjjjjjjj......

,, amma talar við þig bráðum aftur, segðu bless" 

..........Baba... 

 ,,Bæ, bæ elskan".

Símtali líkur og minn elskulegi horfir með andagt á mig og spyr:,, Er hann farinn að tala í símann"?  Svar:  Auðvitað fyrir löngu síðan.  Hélt þú vissir að barnið er séní

 

Fer skammdegið svona illa í ykkur?

Ég er nú viss um að Fischer karlinn hefur verið búinn að gera einhverskonar ráðstafanir varðandi útför og greftrun eins sérvitur og hann var.  Nú svífur hann yfir ykkur og hlær hásum hrossahlátri yfir allri vitleysunni og hversu auðvelt var að hafa ykkur í vasanum. 

 Nei í alvöru tala.  Leggja hann til hinstu hvílu við hlíð Jónasar eru menn ekki með fullu viti þarna.  Fer skammdegið svona illa í ykkur eða hvað?  Á síðan að reisa aðra súlu með logandi kyndli.  Ég er ekkert að gera lítið úr Fischer.  Merkur maður sem á allt gott skilið, en jarðsetja hann á Þingvöllum!  Hvað með okkur öll hin? 

Fischer grafinn á Þingvöllum?

Koma svo strákar!

Hér er rosaleg stemmning í eldhúsinu að Stjörnusteini þar sem við ég og minn elskulegi erum að hlusta á lýsingu á leiknum.  Staða 24 -16 og meira að segja ég veit hverjir eru yfir  Þeir hafa þetta strákarnir, eða er það ekki?   Koma svo! 

EM: Stórsigur gegn Slóvakíu

Furðulegt

Þarf að biðja fólk um að moka frá sorptunnum? Man ekki betur en það hafi þótt sjálfsagður hlutur í mínu hverfi þegar ég bjó á Íslandi.  Um leið og maður mokaði stéttina tók maður góða breiða línu að tunnunni ef maður nennti ekki eða hafði ekki tíma til að gera þetta almennilega.

Hér í þessu landi og ég held í flestum Evrópuríkjum verða allir að setja tunnurnar útá götu þegar von er á sorphreinsun og koma þeim þannig fyrir að auðvelt sé að tæma þær.  Veit ekki hvort þetta er skilda en það bara gera þetta allir svo og að moka, sópa og hirða rusl utan girðingar fyrir utan húsin sín allan ársins hring. Þeir sem ekki fylgja þessari reglu eru einfaldlega litnir hornauga. 

 Umhugsunarefni fyrir Sorphirðingu Reykjavíkurborgar.

Borgarbúar beðnir um að moka frá sorptunnum

Not possible, big problem

Vaknaði, skrúfaði frá sturtunni, ekkert vatn! Niður í eldhús, ekkert vatn!  það þýddi ekkert kaffi! Og þá er ég í djúpum skít því ég get ekki vaknað fyrr en eftir tvo til þrjá bolla.  Hringi í minn elskulega.  Verður að redda þessu í hvelli , ekki seinna en núna!   Slakaðu á, viðgerðamaður á leiðinni. Opna tölvuna, hjúkket það er þó alla vega rafmagn á bænum.   

Ekkert vatn nema sódavatn til og kaffi lagar maður ekki með sódavatni.  Gaf hundinum smá vatn í skálina, hann hnusar, fussumsvei drekk ekki sódavatn.  Nei en þú getur drukkið úr drullupollunum!  Andsk. sérviska er þetta! OK þá færðu bara ekkert vatn.

Bíða eftir viðgerðarmanni kemst þess vegna ekki útí vegasjoppu að kaupa venjulegt vatn. Loksins kemur hann og þá fæ ég þetta bölvaða máltæki Tékkanna: ,,Madam, not possible, big problem" Arrrgg.. ,,kem eftir tvo tíma aftur"    Fer út, keyri í sjoppuna hef aldrei komið þar áður, lá við að ég sneri við í dyrunum og keyrði 12 km á næstu Shell stöð.  Lyktin, maturinn í borðinu og súrefnisleysið, lá við öngviti og hefði getað ælt  Lét mig hafa það, var að fá mjög slæm fráhvarfseinkenni af kaffileysi.

Kem heim, gef hundspottinu rándýrt flöskuvatn, helli uppá kaffi.  Bíð með óþreyju eftir að kannan fyllist.  Skrepp frá, kem aftur.  Shit, allt kaffið flæðandi útum borð og gólf.  Nýbúin að kaupa þessa forláta AEG kaffikönnu sem virkar ekki jack!  Er nefnilega ekki í fyrsta skipti sem þetta skeður. AEG er sjálfsagt bara þvottavélafyrirtæki.  Önnur tilraun tekst með því að standa yfir græjunni og góna.

Búin að þrífa gólfið með Perrier.  Kaffið bragðast illa.  Verð að komast út úr húsi en get það ekki er enn að bíða eftir viðgerðamanninum þessum með öll problemin.

Konur eru konum verstar eða svo er sagt

Í grámyglu morgundagsins þar sem ég keyrði að heiman niðrí borg á leið á fund og hafði lítið annað að gera en að fylgjast með letilegri  umferðinni (140-180 pr.km) fór þessi dagfarsprúða kona sem ég er yfirleitt að semja skammarræðu sem hún ætlaði að þrusa yfir fundarkonur. 

 Ég er sporðdreki sem yfirleitt tek öllu með þegjandi sældinni nema þegar mér eða öðrum er misboðið eða sýnd rosalegt óréttlæti þá síður ekki bara upp úr heldur ég hreinlega gýs. Það sem lá mér svona þungt á hjarta er búið að krauma innra með mér undanfana viku og þegar kraumar fer að sjóða og síðan kemur sprengingin, það er bara ekkert öðruvísi.

Nú verð ég að skýra mál mitt aðeins betur fyrir lesendum.  Árið 1968 var stofnaður hér kvennaklúbbur Commercial Wifes. Eiginkonur erlendra verslunarfulltrúa í Sendiráðunum hér tóku sig til og stofnuðu þennan klúbb.  Eftir nokkur ár lagðist þessi samkunda niður og það var ekki fyrr en árið 1991 að hann var endurvakinn af 12 erlendum konum sem allar voru kvæntar erlendum verslunarmönnum hér í borg.  Ég var ein af þessum endur-stofnendum og erum við aðeins tvær eftir af gamla genginu.  Fyrst í stað hittumst við heima hjá hvor annari í morgunkaffi og tilgangur með þessum félagsskap var að miðla upplýsingum um almenna þjónustu sem erfitt var að finna (engar gular síður) sbr. læknishjálp, skóla, jafnvel upplýsingar um hvað væri á markaðinum þennan daginn.  Við vorum með svokallað net.  Ef einhver fór á markað og fann t.d. Iceberg salat þá var hringt út og látið síðan ganga áfram.  Yfirleitt voru kálhausarnir taldir svo engin færi fýluferð.  10 hausar 10 úthringingar.  Engin vogaði sér að kaupa nema eitt stykki.  Svona var nú það. 

 Annað sem þessi klúbbur gerði var að koma saman einu sinni í mánuði og skemmta sér með eiginmönnum.  Við vorum allar giftar vinnuölkum þ.a.l. allar á sama báti. Við drógum karlanna með okkur hingað og þangað um borgina og yfirleitt var sérstök nefnd í því að finna nýja staði sem hentaði til partýhalds.  Þetta var ótrúlega skemmtilegur tími og við vorum rosa ,,tím" öll sem eitt.

Nú kem ég loksins að kjarna málsins.  Örugglega allir búnir að gefast upp á þessari langloku Í dag er þessi félagskapur enn við líði.  Hættur að kalla sig Commerial Wifes (þótti allt of dipló hef aldrei skilið það) og kallar sig í dag Prague Friends ( sounds like The Amish people) hef aldrei þolað þessa nafnabreytingu. OK. Fimmtíu konur héðan og þaðan út heiminum eru nú félagar og hittast einu sinni í mánuði yfir morgunkaffi. 

Ástæðan fyrir því að ég var svona rosalega reið var að við ég og formaðurinn vorum búnar að undirbúa Gala Ball hér í janúar og vorum komnar með um 50 manns á lista en urðum að afpannta allt heila klabbið sal, hljómsveit, mat og allt sem því fylgir að halda Grand Ball.  Djöfuls spæling.  Enduðum með 20 manns á listanum.

 Fomaðurinn (góð vinkona mín Breti) fór mjög fínt í þetta í byrjun fundar eins og sannur Breti en síðan tók ég við og hellti mér yfir þessar kerlingar sem bara þiggja og gera ekkert nema krítesera. Ég lét þær heyra að við værum ekkert hressar með þetta og þetta væri ekki í fyrsta sinn sem við yrðum að kanselaera vegna lack of interest. 

Tíu konur eru held ég virkar í þessum klúbbi í dag hinar bara sitja og smjatta á kökum og kaffi.  Engin leggur neitt til málanna bara láta mata sig á upplýsingum og toppurinn sem kom fram á fundinum var þegar ég spurði hvað er hér í gangi, hver vegna skrifið þið ykkur á lista aftur og aftur og bakkið síðan eða jafnvel mætið ekki? Hér eru konur sem leggja sig fram ár eftir ár. Halló 

Svör:  My husband don´t like dancing!  My husbands tox dont fit anymore!  My husband is taking me skiing!  Úr mínum munni frussaði ég : It is a lousy excuse I don´t accept this. Síðan kom þrumuræða sem ég sjálf eiginlega vissi ekki til að ég gæti látið út úr mér. Að lokum bað ég þær vinsamlega um að hugsa sinn gang þetta væri enginn andskotans saumaklúbbur.

 Minn elskulegi spurði mig eftir fundinn ,,hvað var þarna í gangi, (fundurinn haldin á Rvík)  það mátti heyra saumnál detta þegar þú varst búin"?  Hehehhe. Japs, gott mál og mér leið rosalega vel eftir að hafa ausið úr skálum reiðinnar. Rosalega er gott að geta blásið út einstöku sinnum.

Fékk mér síðan Lunch með góðum vinkonum og ræddum málin í rólegheitum en ég er viss um að nú er ég á milli tannanna hjá mörgum.            

Úps, þetta var gott!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Og ég sem var farin að hlakka svo til..

svo bara gleymir kallfauskurinn því að hann var búinn að lofa að taka mig með næst.  Tekur bara einhverja Ditu pítu í staðin.   Ætli það hafi verið þetta von sem gerði útslagið ég er auðvitað bara dóttir, ekkert svona von kjaftæði.  Svo hefði ég alveg getað sparslað upp í hrukkurnar og gert mig svona málmkennda eins og hún lítur út fyrir að vera á myndinni. Síðan hefði ég líka sparað honum flugfargjaldið því ég hefði bara keyrt mig sjálfa á svæðið. 

Ég er bara grútspæld var meira að segja búin að fá leyfi hjá mínum elskulega  enda löngu ákveðið að hann tæki Ingibjörgu Sólrúnu með sér svo fær maður bara þetta svona beint í andlitið.

Þetta mál er sko í athugun skal ég segja ykkur.

Dita von Teese gestur Lugner á óperudansleiknum í Vín

Þrjú spælegg á disk og deginum reddað

Á náttborðinu mínu ofarlega í staflanum liggur opin bók á hvolfi.  Á bókarkápunni er mynd af renglulegum unglingi í flauelisjakka með kolsvört sólgleraugu  og hendur í vösum heimspekingslegur á svip.  Þetta er minnisbók Sigurðar Pálssonar sem ég hef verið að glugga í svona af og til undanfarna daga. 

Ég var aldrei sérlega hrifin af skáldinu Sigurði hér áður fyrr, ljóðin hans höfðuðu ekki beint til mín eða ef til vill kafaði ég ekki nógu djúpt til þess að skilja og satt best að segja langaði mig ekkert sérstaklega til að lesa þessa bók en verð að viðurkenna að ég hef haft mjög gaman af opna bókina öðru hverju. 

 Minningabrot frá þessum árum ´67 - ´72 sem maður var eiginlega búin að setja ofaní skúffu gleymskunnar.  Byltingaárin, Bítlaárin, unglingsárin.  Þessi brjálaði skemmtilegi tími allt þetta rifjast upp við lestur bókarinnar. Ef einhver hefur gleymt Janis Joplin, Jimi Hendrix eða Otis Redding endilega flettið bókinni og þetta rifjast allt upp aftur og meira til.      

Enn í brennidepli

Ein af aðalfréttum Sky í dag eru réttarhöldin vegna dauða Diönu. 

Mr. Burrell - butler kemur með nýtt kjaftæði

Af hverju fær prinsessa allra prinsessa ekki að hvíla í friði?

 

Díana vildi giftast Khan

Á grænu ljósi á leið á tónleika

Við, ég og minn elskulegi fórum á vit menningarinnar hér um síðustu helgi og skelltum okkur á tónleika sem haldnir voru í  höll tónlistarinnar hér í borg. Þar sem við komum út úr bílnum okkar slógumst við í hóp fólks sem var að koma út frá Metro stöðinni og allir í halarófu auðsjáanlega á leið í Rudolfinum.

 Hvernig sáum við að þetta væru tónleikagestir jú einfaldlega vegna þess að Tékkar fara í sitt fínasta púss þegar þeir mæta í Þjóðleikhúsið, Óperuna eða Rudolfinum. Karlar klæðast jafnvel smóking með hvíta hálsklúta og konur mæta iðulega í síðum kjólum og allir með sama hátíðarsvipinn.  Það stendur hreinlega utan á þeim, nú er ég að fara á vit menningarinnar.

Ekki er ég nú að tala um þetta í niðrandi merkingu mér finnst þetta góður siður og klæði mig sjálf alltaf dálítið uppá þegar ég sæki þessi menningarhús.

 Hér áður fyrr var stundum dálítið kúnstugt að sjá klæðnaðinn hjá Tékkunum.  Dustað hafði verið rykið af gamla smókingnum eða svörtu jakkafötunum og kjólar teknir fram sem greinilega höfðu verið í tísku fyrir 20 árum. En allir svo innilega glaðir með sig og sína að maður fór ósjálfrátt að hugsa hvað maður væri búinn að hafa það gott á meðan þetta fólk var í 50 ára fangelsi. 

Þar sem ég stóð innan um Tékka nútímans og beið eftir grænu ljósi hugsaði ég hvað fólkið hefði breyst hér á þessum 17 árum. Allir svo vel klæddir en með sama hátíðarsvipinn, ég er að fara í ´Rudolfinum.