Snæfellsjökull er enn kynngimagnaður.

  Á ferð okkar frá höfuðstað norðurlands og suður til Reykjavíkur vakti það athygli okkar hvað þorpin og sveitabæirnir á Snæfellsnesi báru af hvað snyrtimennsku og fallegt umhverfi varðar. Þá sérstaklega fannst okkur Stykkishólmur bera af með sínum fallegu gömlu húsum.  Við keyrðum fyrir jökul og gistum á Búðum síðustu nóttina okkar á þessu ferðalagi. 

Engin bauð þó upp á Hnallþórur í þetta sinn og fannst okkur pyngjan léttast all verulega við það að snæða kvöldverð á þessu ,, rómaða"  hóteli.  Held að Jónas Kristjáns hefði ekki orðið par hrifinn ef hann hefði verið þarna við næsta borð. 

Við gengum um fjöruna í kvöldkyrrðinni og soguðum að okkur kraftinn sem streymdi frá jöklinum er glóði sem gull við sólsetur.  Það er ekki oft sem færi gefst á að upplifa slíka daga hér á ísaköldu landi. Kynngimagnað!

 Við komum seint til með að gleyma þessari ferð. 

Hvar er flugvöllurinn? Þetta er ekki alveg að gera sig fyrir lofthrædda.

Hér áður fyrr þegar við fórum norður heiða var bara keyrt eins og leið lá beint af augum og aldrei farið út af þjóðveginum.  Að taka aukakrók var ekkert rosalega vinsælt þ.a.l. hafði ég aldrei komið á Siglufjörð eða aðra útkjálka landsins.  En nú var breytt út af venju og við erum búin að þræða flest smáþorp og bæi norðurlands. 

Eftir frábæra daga fyrir norðan með litlu fjölskyldunni frá Prag og Garðabæ þar sem við spókuðum okkur í höfuðstað Norðlendinga, fórum í böðin á Mývatni og nutum sjáfarloftsins á Grenivík í sól og sumaryl tókum við bátinn út í Hrísey og tókum eina Taxann á svæðinu sem keyrði okkur um eyna og sagði um leið sögur af lífinu í eynni.    Þetta er sem sagt eini leigubíllinn þeirra Hríseyjarmanna.  Flott farartæki en frekar hast á misjöfnum vegum.

Eftir að hafa skoðað Hrísey héldum við suður á bóginn með stuttum stoppum á hinum ýmsu stöðum.  Ég hef oftsinnis sagt ykkur frá minni hrikalegu lofthræðslu en vegna þess að ég hafði aldrei komið á Siglufjörð vildi ég endilega keyra sem lá leið út á þetta margrómaða síldarpleis. 

Við vorum komin svona hálfa leið að Strákagöngum þegar var ég næstum farin út úr bílnum á ferð. Ég er ekki að djóka.  Ég hélt mér dauðahaldi í hurðina og hallaði mér yfir að mínum elskulega þar sem ég var alveg klár á því að ef ég hallaði mér að honum héldist bíllinn frekar á veginum en hentist ekki fyrir björg.  Í hvert skipti sem minn elskulegi opnaði munninn til að lýsa fyrir mér, sem sat með klemmd augu, fegurð lands og sjávar bað ég han um að halda KJ, horfa á veginn og hugsa bara um það að koma okkur niður úr þessu þverhnípi þegjandi og hljóðalaust.  Ég hefði engan áhuga á að vita hvernig umhorfs væri upp á þessum fjallvegi. ,,Keyrð þú bara og ekki tala við mig, ekki eitt orð!"

Göngin sem maður keyrir þarna á milli eru heldur ekki fyrir fólk með innilokunarkennd.  Ég er sem betur fer laus við að hafa hana líka en mér leið eins og ég færi inn í ginið á Miðgarðsorminum og kæmi inn í kolsvart holið sem engan endi ætlaði að taka.  EMMIN sem segja þér að þar geti þú farið inn í afkima ef þú mætir öðrum bíl eru eitthvað sem ég hef aldrei séð áður en auðvitað bráðnauðsynleg.  Ég saup hveljur í hvert skipti sem við sáum ljós framundan.  Náum við að næsta EMMI. 

 Ég var mjög fegin þegar við komumst út úr þessu svartholi og út í sumarsólina og þarna lá inn fægi síldarfjörður í öllu sínu veldi og ég sagði: ,, Hvar er flugvöllurinn?"

Minn leit á mig dálítið sposkur á svip og sagði: ,, Hva ætlar þú að fljúga suður?"  Ég get svarið það að það hvarflaði að mér, ég gat ekki hugsað mér að keyra þetta aftur og þá með hyldýpið á mína hönd allan tímann.

Við keyrðum inn í bæinn og ég sló á þráðinn til vinkonu minnar sem á hús þarna upp á brekkunni.  Hún var auðvitað ekki á svæðinu en svona á milli þess sem hún lóðsaði mig að húsinu og ég gekk um í garðinum hennar og kíkti á glugga með hennar leyfi datt út úr mér svona alveg óvart:,, Heyrðu Birna hvar er flugvöllurinn?"  Hún vissi alveg af minni lofthræðslu og sagði:  ,,Elskan mín, það er ekki lengur flogið til Siglufjarðar" og bætti svo við: ,, veistu vegurinn var sko helmingi verri hér í gamla daga, annars skil ég vel að það fari um fólk sem keyrir þetta svona í fyrsta skipti" 

Ég varð sem sagt að keyra þetta aftur til baka og ekki spyrja mig hvernig útsýnið er því ég fór þetta með lokuð augu.

Nenni ekki að segja ykkur fleiri sögur í dag, er farin út í góða veðrið.

Njótið sumarblíðunnar á meðan hún endist.

 

 

Á Feeeeerðalagi

Sit hér innan um þéttvaxið birkið að Húsafelli og læt fara vel um mig í skjóli jökla. 

Neip ég er ekki í apaleik (tjaldferð) læt aðra um það sem nenna svoleiðis vitleysu.Sitjum hér inn í hlýjum bústað og látum fara vel um okkur þar sem gula fíflið fór í frí í nokkra daga.

Ég verð nú að segja það að ég get ekki annað en dáðst að því fólki sem þyrpist hingað á tjaldsvæðin með heilu húsin í aftanídragi. Enn meir dáist ég að þeim sem koma sér fyrir á fallegum bala í kvöldsólinni og tjalda því sem tjaldað verður, sem sagt allt frá einu herbergi og upp í þriggja herbergja tjaldi með eldhúsi og setustofu. Síðan er farið að sofa og vaknað við það næsta morgun að það eru komnir nágrannar. Annar er húsbíll sem er á stærð við heilt einbýlishús og hinn er svona tjaldvagn með útskotum.  Tjaldbúinn sem var svo ánægður með tjaldstæðið sitt kvöldið áður getur rétt skotið sér út fyrir skörina og verður að skáskjóta sér á milli tjalds og ferlíkisins til þess að létta á sér eftir nætursvefninn.

Ég hef nú ekki verið hrifin af teiknimyndum Mbl. en myndin í dag er alveg óborganleg og segir alla söguna.

Það yrði að borga mér afar vel fyrir að ferðast á þennan máta.  

Eftir að hafa visiterað suðurlandsundirlendið um síðustu helgi með bróður mínum Kjartani og Bökku mágkonu, m.a. fórum við á tónleika að Listasetrinu Seli við Heklurætur þar sem Signý og Bergþór fluttu okkur sumardúetta og einsöngslög af þeirra einstöku snilld við undirleik Þóru Fríðu.  Grilluðum með fjölskyldu Signýjar að Bjalla í Landssveit um kvöldið.  Gistum um nóttina að Rangá.  Gerðum usla hjá nokkrum vinum okkar sem áttu sér einskis ills von og ætluðu að hafa það náðugt í sumarhúsunum sínum. Tókum bæði vini okkar í heitum pottum,á kafi í byggingarvinnu og jafnvel náðum einum hjónum í rúminu.   Ekki oft sem okkur tekst það!

Tókum gamla fólkið þ.e.a.s. mömmu og tengdapabba með okkur í Perluna á sunnudagskvöldið eftir mjög langan dag. Þreytt kona sem fór í rúmið þá um miðnætti og þess vegna erum við ekki komin lengra en upp í Borgarfjörðinn þar sem ég er að reyna að ná upp dampinum áður en við höldum áfram norður, en ætlunin er að leggja í hann á morgun.

Sendi frá mér fleiri pistla þegar ég verð í stuði.

 

 

Út í óvissuna í dag.

Við hjónin byrjuðum ferðina hingað heim á því að fá ærlegt hláturskast þegar við settumst upp í flugvélina frá Prag til Köben.  Haldið þið að við höfum ekki fengið sæti í Exitinu alveg óumbeðið og ég fékk sömu lesninguna eins og ég lýsti hér tveimur færslum framar á síðunni minni. 

Þetta var næstum svona taka tvö hehehe...

Nú þegar þetta er skrifað er ég stödd hér rétt við Rauðhóla í íbúð Guðfinnu vinkonu minnar með himneskan fjallahringinn í augsýn.  Hengilinn, Hellisheiðina og Bláfjöllin í öllu sínu veldi.  Ótrúlegt útsýni héðan af þriðju hæð.  Ég held að þetta hús sé byggt á nákvæmlega sama stað og ég fór með móður minni í gamla daga í berjamó og þá þótti okkur við fara langt upp í sveit í ber.

Í gær fór ég og hitti góða vinkonu, Hönnu Kristínu sem kennd er við hárgreiðsustofuna Kristu og hún tók það sem eftir var af lubbanum mínum og gerði mig húsum hæfa svo nú get ég státað af stuttu hári og með lit sem ekkert líkist þeim músarlit sem var kominn á kollinn á mér.  Takk elsku Hanna mín. 

Það er búið að vera nóg að gera að heimsækja fjölskylduna og nú ætlum við að brenna austur yfir fjall með bróður mínum og mágkonu út í algjöra óvissu.  Ætlum alla vega að hlusta á Signýju og Bergþór syngja í kvöld þarna fyrir austan. 

Síðan sjáum við bara til.

   

  

Fara heim með sundfötin og Evrur í farteskinu

Jæja þá er hinn langþráði dagur runninn upp og við loksins á leiðinni heim.  Ekki nema örfáir klukkutímar þar til við lendum í Keflavík.

  Þið vonandi búin að draga út rauða dregilinn og flagga þjóðarfánanum.  Lúðrasveitin tilbúin með ættjarðarlögin og svo ekki gleyma að það eru alltaf svona litlar sætar stúlkur klæddar í Íslenska þjóðbúninginn sem færa konu blómvönd. Muna að taka sellófanið utan af vendinum, þoli ekki blómvendi klædda í sellófan, bara svo það sé á tæru.

En svo ég tali nú í alvöru þá er mikil tilhlökkun hjá okkur að koma heim og knúsa ykkur öll!

Heyrði utan af mér að við skildum taka með okkur sólfatnað þar sem heima væri bongó blíða og Evrur og nóg af þeim vegna þess að sumir aðilar sbr. Hvalaskoðunarferðir, Einhverjir heilsupollar og ekki hvað síst nokkur veitingahús tækju nú aðeins evrur ef þeir hreyrðu á máli þínu að þú byggir ekki á landinu þá veskú taka upp Evrubudduna. 

 Púra íslenska verður það að vera heillin.  Er búin að vera að æfa mig í slangmáli Íslendinga alveg í heila viku: Kaddamar ekki málið.  Já sæll.  Ertu ekki að grínast í mér og fleiri afbögur sem ég nenni ekki að telja upp núna.

Ég á eftir að sannreyna þetta allt á næstu vikum elskurnar mínar.  Læt ykkur heyra frá mér.

En talandi um veitingahúsin þá hef ég oft farið inn á síðuna hans Jónasar Kristjáns veitingarýnis áður en ég hef komið heim, hann veit yfirleitt hvað hann syngur og það eru alla vega tveir staðir sem ég ætlar EKKI að sækja því hann telur þá engan veginn boðlega.  Tek alla vega enga sénsa í þeim efnunum.

Ok er sem sagt alveg eldklár í bátana og allt tilbúið fyrir heimför.

Hendi inn einni og einni fæslu næstu vikur ef mér ofbýður eitthvað eða ég get sagt ykkur eitthvað skondið. 

Njótið þess að vera til og elska lífið og tilverunna. 

 

 

Værirðu til í að opna dyrnar in case við lendum í nauðlendingu.

Þetta er eitthvað svo týpískt.  Í hvert skipti sem ég legg upp í ferðalag með flugi þá gerast svona hópflugslys rétt áður eða alla vega yfirvofandi slysahætta í háloftunum.  Ekki það að ég sé flughrædd enda hvernig ætti það að gera sig svona hundgömul flugfreyja sem var sko klár í bátana hér í denn. En samt,  það hefur aukist með aldrinum að ég fari með mína farbæn um leið og vélin sleppir taki á flugbrautinni. 

Mig langar að segja ykkur smá sögu.  Eitt sinn sem oftar vorum við á leið yfir hafið og ég hef haft það fyrir venju, sérstaklega á löngum leiðum og ef ég man eftir að biðja um sæti við Exitið.  Þá getur maður rétt betur úr fótunum og er ekki að troðast með bossann upp í andliti á næsta farþega sem situr við hliðina á manni þegar maður þarf að skutlast á WC-ið.

Jæja rétt fyrir flugtak kemur þessi líka fallega stelpa til okkar og spyr mig hvort mér sé alveg sama um að sitja í Exitinu? 

 -Ég lít á hana svona með spurningu í augum en segi síðan ,, Já ég bað um þessi sæti sérstaklega" 

- Hún brosir um leið og hún segir:  ,, Ja sko er þér þá sama að þú berir ábyrgð á því að opna hurðina ef við verðum að nauðlenda?" 

Mér svelgdist aðeins á munnvatninu enda aldrei verið spurð að þessu áður og oftsinnis setið við neyðarútganginn.  -,, Ha humm, já ég held ég ráði alveg við það"

- Viltu þá ekki að ég kenni þér hvernig á að opna?

- Neip segi ég þetta er í góðum málum, hefði nú frekar átt að segja að þetta væri í góðum höndum.

Við vorum ekki fyrr komin í loftið en alls konar spurningar fóru að vakna í mínum ljósa kolli. 

Ætli það sé eitthvað að vélinni?  Hvers vegna spurði hún mig hvort ég kynni örugglega á opnunarbúnaðinn?  Var Capteinninn eitthvað veikur, eða timbó eða bara hálf fullur?  Var vélin komin yfir skoðunartíma?  Var illa raðað í Cargoið eða hafði gleymst að afísa vélina?

Svona spurningar veltust í mínum kolli fram og til baka en það versta var að ég fór allt í einu að hugsa:

My good, kann ég yfir höfuð að opna þessar dyr!!!!!!!  Ég var að fljúga fyrir þrjátíu og eitthvað árum.  Hefur ekki búnaður vélanna breyst á þeim tíma? 

Þarna sat ég kófsveitt og titrandi í heila þrjá tíma og bar ábyrgð á lífi 250 farþega plús áhöfn á vegum Icelandair þar sem ég hafði ekki hugmynd um hvort ég gæti opnað neyðarútganginn í tíma ef vélin færi niður. Og einhver ljóshærð og bláeygð stelpa hafði spurt í sakleysi sínu hvort ég gæti örugglega opnað helvítis dyrnar.

 Eftir þetta hef ég oft gjóað augum á flugfreyjuna sem opnar dyrnar eftir lendingu og mér sýnist þetta vera bara gamla góða systemið og nokkuð auðvelt.

Er að fara í flug á morgun.  Ætla að sitja i Monkey og ekki að ræða það að ég biðji um sæti við Exitið. Tek ekki nokkurn séns hvort ég geti höndlað þetta verk ef til þarf. 

 

 

Farþegi gerði við flugvélina

Fer alveg að losna við sótthreinsilyktina úr nefinu sem hefur fylgt mér síðustu mánuði.

Yes, Yes, Yesssssssss!!!!!  Sagði ég og hélt hnefanum hátt á lofti um leið og ég tók smá hliðarspor þegar gekk út af spítalanum í gær eftir síðustu chemo meðferðina.  Allt tekur þetta endi og í næstu viku tek ég síðustu ógeðspillurnar sem hafa farið verst í mig. 

Ég bjóst við að fá grænt ljós svo ég gæti farið heim í júní en minn góði læknir vill ekki sleppa af mér hendinni fyrr en ég hef farið vel í gegn um meðferðina og vill fylgjast með mér næstu þrjár vikurnar svo ég kem ekki heim fyrr en í byrjun júlí og ætla þá að mála borg og bæi rauða að hætti Íu í heilan mánuð.

  Jamm þið losnið ekki við mig aftur fyrr en í byjun ágúst greyin mín. Og þið sem viljið komast hjá því að hitta mig getið pantað ykkur flug núna til útlanda hehehe..... love you all guys!

 

 

Svona er það þegar maður finnur hinn eina sanna tón!

Þær koma með gull og silfur heim flottu stelpurnar hans Jóns Stefánssonar!  Það var svo sem ekki við öðru að´búast þar sem þarna er á ferð alveg frábær kór og fagrar raddir.

Við hjónin vorum á leið heim núna rétt áðan þegar Jón hringdi í okkur frá Olomouc og sagði okkur þessi frábæru tíðindi. Þetta kom svo sem ekki okkur á óvart þar sem kórinn var  búinn að halda hér tónleika við mikinn fögnuð áheyranda.

  Það er á svona stundum sem maður fyllist þjóðarstolti. 

Innilegar hamingjuóskir og stórt knús til ykkar allra sem standið að þessu verkefni frá okkur hér að Stjörnusteini.

Góða ferð heim á morgun.

Gullverðlaun til Gradualekórsins

Gradualekórinn hans Jóns Stefánssonar kom hingað í dag.

Það er ekki á hverjum degi sem við fáum einkakonsert hér að Stjörnusteini en þó kemur það fyrir.

  Klukkan hálf fimm í dag keyrði Grétar Hansson rútuna sína í hlað

Ef þið smellið á myndina þá sjáið þið að rútan er merkt Reykjavík Iceland

 og út skondruðust flottu stelpurnar hans Jóns Stefánssonar úr Gradualekórnum.  Hver annarri glæsilegri!

Kórinn er hér í Prag í nokkra daga og hélt tónleika í miðborginni í gærkvöldi og einnig söng hann við messu í gærmorgun en það voru víst viðstaddir athöfnina um 500 manns.  Var þeim rosalega vel tekið og fengu meir að segja klapp í messunni sem er víst ekki algengt að gerist hér við slíkar athafnir.

  Þar sem ég gat ekki sótt tónleikana í gærkvöldi fékk ég einkakonsert hér í dag.  Þær tóku lagið fyrir mig út í Listasetrinu og að sjálfsögðu undir stjórn síns meistara.

Ég þarf ekki að taka það fram hér að kórinn er alveg sérlega flottur með frábærar raddir enda held ég að ég fari rétt með að það séu 22 stelpur af þessum 30 sem eru í söngnámi hjá einkakennurum.

 Áður en haldið var til Prag var að sjálfsögðu tekin ein hópmynd en því miður sjást ekki allar skvísurnar á myndinni.  Hundspottið sem þið sjáið í var að trufla myndatökuna svo ljósmyndarinn fór aðeins út fyrir rammann.

Takk elsku Jón minn fyrir að koma með stelpurnar þínar hingað í heimsókn og gangi ykkur vel á alþjóðamótinu í Olomoc. 

Takk stelpur fyrir frábæran söng og skemmtilegan eftirmiðdag hér í garðinum. Þið eruð landi okkar og þjóð til sóma!

 

Verið bara smart casual og byrjið að vinna!!!!!!!!!!

Jahá maður bara krullast allur upp eftir að lesa nýjustu fréttir frá hinu stóra Alþingi.

Þar sem þingheimur sat á skólabekk í dag og kynntust reglum pródakolsins vona ég að allir þeir nýliðar sem sátu þarna,  eru það ekki yfir tuttugu manns, hafi tekið vel eftir. Þetta er auðvitað alveg nauðsynlegt í byrjun þings að kynna lög og reglur Pródakols og fara eftir þeim líka.

Sko nú tala ég grínlaust og af reynslu.

Með hálstau eður ei, elskurnar mínar okkur gæti ekki verið meir sama það eina sem við biðjum um er að þið byrjið að VINNA!  Og verið bara snyrtilega til fara og farið í sturtu áður en þið mætið í vinnuna svo þið lyktið ekki af erfiði gærdagsins.

Bendi ykkur á að það er líka til eitt outfit sem heitir Smart Casual.

Annars hafa fréttir frá okkar nýja Alþingi aðeins truflað mig.  Skal viðurkenna að ég hef nú ekki lesið allar frá a til z en sá í morgun hvað Jóhanna okkar stóð með sínu fólki í norðangarra og barðist gegn vindinum, var ekki fyrirsögnin einhvernvegin þannig.

Fyrirgefið hvern andsk......var hún að þvælast norður og halda fyrsta þingfund á Akureyri?  Var verið að mála þingsali? Veit að það var verið að skipta um einhverja rúðu sem tók óratíma að panta, Yeh right!  

 Og ég segi nú bara eins og hún tengdamóðir mín sagði oft: Ja hérna, og eitthvað hefur það kostað!!!!!    Ekki málningin eða rúðan heldur ferðir fyrir hersinguna norður í garrann.

Æ mér r svo sem alveg sama svo framalega sem þau hafa verið að vinna en ekki verið í einhverri sportreisu!

Svo ég haldi aðeins áfram þá setti að mér svona kjánahroll þar sem ég horfði á viðtal við einhverja Guðfríði Lilju þingkonu, held hún sé frá VG, þar sem hún sagði að þingmenn hefðu verið að læra margt gagnlegt í dag þ.á.m. að klæðast FÍNUM FÖTUM.  JÁ SÆLL!!!!!!   Fínum fötum. Hehehehe...

Elskurnar minar komið bara fram eins og ykkur líður best en snyrtileg svo bara þannig að þið verðið okkur ekki til háborinnar skammar en landi og þjóð til sóma. 

Berið virðingu fyrir embætti ykkar og stöðu, það er það eina sem við biðjum um með eða án hálstaus.

Og bara svona til að þið krullist öll aðeins upp og fáið smá fiðring í mjóhrygginn þá finnst mér alltaf karlmenn frekar sexy með Breskan Lord klút um hálsinn. Eitthvað svo traustvekjandi. 

Einhver hvíslaði því að mér um daginn að þetta væri að verða inn aftur. 

Og aldrei lýgur almannarómur! 

 

 

 

Þingmenn læra góða siði